Η δεύτερη τροπολογία που κατέθεσε το υπουργείο Εργασίας στο διϋπουργικό νομοσχέδιο και προκάλεσε «θύελλα» αντιδράσεων από την αντιπολίτευση αφορούν την κατάργηση διατάξεων που θέσπισε η προηγούμενη κυβέρνηση και σχετίζονται με την θεσμοθέτηση του βάσιμου λόγου απόλυσης στο εθνικό μας δίκαιο, την συνυπευθυνότητα μεταξύ αναθέτοντος την εκτέλεση εργασίας ή έργου και του εργολάβου ή υπεργολάβου, για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας, καθώς και τις αλλαγές στις ημερομηνίες στην περίπτωση της συμφιλιωτικής διαδικασίας.
Σύμφωνα με την τροπολογία, καταργούνται από την έναρξη ισχύος τους και εφεξής, οι διατάξεις α) του νόμου 4554 του 2018 που προβλέπουν την ευθύνη αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων (άρθρο 9 ν. 4554/2018),
β) του νόμου 4611 του 2019 που θεσμοθετούν το βάσιμο λόγο ως σωρευτικό κριτήριο για το έγκυρο της καταγγελίας της εργασιακής σχέσης εργαζόμενου (άρθρο 48 του ν. 4611/2019) και
γ) επίσης του νόμου 4611 του 2019 για την την αναστολή προθεσμιών κατά τη συμφιλιωτική διαδικασία και τη διαδικασία επίλυσης εργασιακών διαφορών (άρθρο 58 ν. 4611/2019).
Ειδικότερα, αναφορικά με την ευθύνη αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου έναντι εργαζομένων, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι καταργείται η διάταξη του άρθρου 9 του ν. 4554/2018, με την οποία επιχειρήθηκε η γενική νομοθετική ρύθμιση για την κοινή και αλληλέγγυα ευθύνη αναθέτοντος εργολάβου και υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων η οποία στην πράξη προκάλεσε εκτεταμένη σύγχυση και δυσκολίες εφαρμογής που είχαν ως αποτέλεσμα, αφενός την άμβλυνση της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων έναντι του εργοδότη προς τους αντισυμβαλλομένους του στο πλαίσιο συμβάσεων εκτέλεσης έργων, παροχής υπηρεσιών κλπ, αλλά και των σχέσεων αυτών με τρίτους στο πλαίσιο συμβάσεων υπεργολαβίας. Αναφέρεται επίσης ότι η διάταξη πρέπει να καταργηθεί ώστε να είναι σαφής η ευθύνη του εργοδότη έναντι των εργαζομένων που αυτός απασχολεί, ανεξαρτήτως των συμβατικών σχέσεων που αναπτύσσει ο εργοδότης με τρίτους ως επιχειρηματίας.
Αναφορικά με την κατάργηση της διάταξης για το βάσιμο λόγο ως σωρευτικό κριτήριο για το έγκυρο της καταγγελίας της εργασιακής σχέσης εργαζόμενου (άρθρο 48 του ν.4611/2019). Το άρθρο 48 του ν.4611/2019 προέβλεπε ότι η καταγγελία της εργασιακής σχέσης θεωρείται έγκυρη, μόνο αν οφείλεται σε βάσιμο λόγο, κατά την έννοια του άρθρου 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4359/2016, έχει γίνει εγγράφως, έχει καταβληθεί η οφειλόμενη αποζημίωση και έχει καταχωρηθεί η απασχόληση του απολυόμενου στα τηρούμενα για τον ΕΦΚΑ μισθολόγια ή έχει ασφαλιστεί ο απολυόμενος. Σε περίπτωση αμφισβήτησης, το βάρος της επίκλησης και απόδειξης της συνδρομής των προϋποθέσεων έγκυρης καταγγελίας φέρει ο εργοδότης.
Όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση και τόνισε στην ομιλία του ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, η θέσπιση της ρύθμισης για τον βάσιμο λόγο απόλυσης είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν μέσα σε λίγους μήνες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας καθώς η διαταξη πάρά το γεγονός ότι θεσπίστηκε ως φιλεργατική τελικά λειτουργεί σε βάρος των εργαζομένων και θέτει σε κίνδυνο την καταβολή αποζημίωσης στον εργαζόμενο.
Να σημειωθεί ότι οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι ο βάσιμος λόγος απόλυσης μετατράπηκε ουσιαστικά σε «κόφτη» για τις προσλήψεις.
Ειδικότερα όπως εξήγησαν κυβερνητικές πηγές σχετικά με την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης:
Η Ελλάδα έχει ενσωματώσει στο εθνικό της δίκαιο και τον Αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη (ΑνΕΚΧ) που κυρώθηκε από τη Βουλή το 2016.
2. Στη δυσάρεστη περίπτωση απόλυσης εργαζομένου υπήρχαν δύο επιλογές: είτε ο «βάσιμος λόγος απόλυσης» χωρίς αποζημίωση, είτε η καταβολή αποζημίωσης στον εργαζόμενο χωρίς «βάσιμο λόγο απόλυσης».
3. Με το άρθρο 48 του ν. 4611/2019, της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που ήρθε προς ψήφιση τον Μάϊο, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, πλέον υπάρχει μία μόνον επιλογή: η καταγγελία της σύμβασης να γίνεται μόνο για «βάσιμο λόγο».
4. Η ρύθμιση αυτή όχι μόνο δεν είναι «φιλεργατική» αλλά λειτουργεί εναντίον των εργαζομένων, καθώς:
(α) δυσχεραίνει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, και
(β) φέρνει τους ήδη εργαζόμενους σε χειρότερη θέση, καθώς στιγματίζεται για τον υπόλοιπο εργασιακό βίο ο εργαζόμενος που απολύεται.
5. Επιπλέον, με το άρθρο 58 του ίδιου νόμου επιδεινώνεται ραγδαία μια βασική παθογένεια του ελληνικού συστήματος, που είναι οι καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων.
6. Η νέα κυβέρνηση με την κατάργηση αυτών των άρθρων – με βασικό της μέλημα τη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας και την αποτελεσματική προστασία των υφιστάμενων – επιτυγχάνει τα εξής:
I. Καταργεί τον «κόφτη» στις προσλήψεις που έβαλε η προηγούμενη κυβέρνηση. Ενδεικτικά, από το συνδυασμό των πολιτικών της προηγούμενης κυβέρνησης και της εφαρμογής του άρθρου 48, τον Ιούλιο 2019 το ισοζύγιο προσλήψεων-αποχωρήσεων ήταν αρνητικό κατά 14.691 θέσεις.
II. Βάζει τέλος στον ουσιαστικό διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που έχουν εργασία και εκείνων που είναι άνεργοι, ή μόλις ξεκινούν τον εργασιακό τους βίο (insiders/outsiders της αγοράς εργασίας).
III. Αποτρέπει τη μαζική μετατροπή σχέσεων εργασίας σε ορισμένου χρόνου, σε συμβάσεις έργου, και σε υπεργολαβίες, και θα οδηγούσε τελικά σε σημαντική ενίσχυση της «μαύρης», αδήλωτης, εργασίας.
Ζητούμενο η Ελλάδα να συγκλίνει στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς κανόνες
Οι ίδιες κυβερνητικές πηγές ανέφεραν επίσης ότι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας καθημερινά, μεγαλώνουν ή συρρικνώνονται, ανοίγουν ή κλείνουν επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα να προσλαμβάνουν ή να απολύουν εργαζόμενους σε αυτές.
Επομένως, η συνολική κοινωνική ευημερία εξαρτάται από το εάν δημιουργούνται, καθημερινά, περισσότερες – και καλύτερες – θέσεις εργασίας από όσες καταργούνται τόσο από τις υφιστάμενες όσο και από νέες επιχειρήσεις.
Όπως αποδείχθηκε διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα στα χρόνια της δεκαετούς κρίσης, η μεγαλύτερη ευελιξία οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης και είναι τελικά προς το συμφέρον των εργαζομένων.
Η Ελλάδα λοιπόν πρέπει να συγκλίνει στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς κανόνες κοινωνικής προστασίας και προστασίας της εργασίας, και όχι να αποκλίνει από αυτούς. Για αυτό πρέπει να εφαρμόζει, μεταξύ άλλων, και το γράμμα και το πνεύμα του ΑνΕΚΧ, ώστε: οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν ευκολότερα, οι διαδικασίες πρόσληψης να είναι απλούστερες, και να είναι αποτελεσματική η προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω ελέγχων για τους λόγους για τους οποίους λύνεται μια εργασιακή σχέση.
Οι ρυθμίσεις που έφερε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τα καταργούμενα άρθρα 48 και 58 του ν. 4611/2019, μας απομακρύνουν από αυτό που αποτελεί κοινή πρακτική στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Πηγή: thesstoday.gr
Discussion about this post