«Τιμή για την Ελλάδα» χαρακτηρίζει το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, το Μεγάλο Βραβείο του 34ου Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βαρσοβίας που κέρδισε η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Μπουγιάρ Αλιμάνι, «The Delegation», μια συμπαραγωγή της Αλβανίας, της Γαλλίας της Ελλάδας και του Κοσσυφοπεδίου.
Η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Μυρσίνη Ζορμπά συγχαίρει θερμά τον Μπουγιάρ Αλιμάνι για την επιτυχία του.
Η ανακοίνωση του ΥΠΠΟΑ αναφέρει τα εξής:
«Αλβανός συμπολίτης μας, που έφτασε στην Ελλάδα το 1992 ως οικονομικός μετανάστης και έζησε στην Αθήνα ως το 2012 μέχρι που εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, ο 49χρονος σήμερα σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μπουγιάρ Αλιμάνι, υποστηρίχθηκε στο έργο του από τους φορείς του ΥΠΠΟΑ , την ΕΡΤ και Έλληνες κινηματογραφιστές και ξεχώρισε στο εγχώριο και στο διεθνές κινηματογραφικό τοπίο φέρνοντας στο προσκήνιο την κοινωνική πραγματικότητα στην Ανατολή της Δύσης. Οι ταινίες του, σκληρές και απαιτητικές, μιλούν για τη συνθήκη του μετανάστη, για τους Έλληνες και τους Αλβανούς στα χρόνια της κρίσης, όμως αρνούνται να χαϊδέψουν τα στερεότυπα των ηρώων ή των θυμάτων. Σήμερα, εξακολουθεί να διατηρεί στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και με την καλλιτεχνική της κοινότητα.
Ο Αλιμάνι έφυγε από την πατρίδα του με δύο πτυχία ζωγραφικής και σκηνοθεσίας θεάτρου από τη Σχολή Καλών Τεχνών των Τιράνων, και στην Ελλάδα εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτης σε πλήθος κινηματογραφικές παραγωγές ώσπου βρήκε μόνιμη δουλειά ως φροντιστής στο Θέατρο «Χώρα». Μέσα από αυτήν τη διαδρομή, πάντα με την υποστήριξη της γυναίκας του Τέφτα Μπέικο αλλά και Ελλήνων κινηματογραφιστών, κατάφερε να χαράξει έναν δικό του δρόμο βάζοντας την προσωπική του σφραγίδα στις έξι ως τώρα ταινίες του οι οποίες έχουν διακριθεί σε σημαντικά ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
Η πρώτη του ταινία ήταν η μικρού μήκους, το «Κατώι» (2002), όπου αποτύπωσε την μεταναστευτική του εμπειρία και στην οποία είναι σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Ακολούθησε η επίσης μικρού μήκους ταινία του «Υγραέριο» (2006), μια παραγωγή της ΕΡΤ που βασίστηκε στο διήγημα του Σωτήρη Δημητρίου «Με νύχια και με δόντια» και έχει ως πρωταγωνιστή έναν «καθαρόαιμο Έλληνα» . Η τρίτη μικρού μήκους ταινία του, η «Πυξίδα» (2007) αναφέρεται στο ακόμα ζωντανό στην Αλβανία έθιμο της βεντέτας που διασταυρώνεται με τα προβλήματα της γενέτειράς του στον δρόμο της προς την Ευρώπη.
Ακολούθησαν δυο ταινίες μεγάλου μήκους με αλβανικό θέμα σε αλβανική γλώσσα, η «Αμνηστία» (2011) με χρηματοδότηση και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου που γυρίστηκε στις φυλακές των Τιράνων και ήταν η πρώτη αλβανική ταινία την οποία φιλοξένησε ποτέ το Φεστιβάλ του Βερολίνου, καθώς και το «Krom» (2015) μια συμπαραγωγή Αλβανίας, Γερμανίας Ελλάδας και Κοσσυφοπεδίου».
Discussion about this post