Η µήτρα αποτελεί µέρος του θηλυκού αναπαραγωγικού συστήµατος και είναι ένα από τα εσωτερικά γεννητικά όργανα της γυναίκας. Έχει σχήµα και µέγεθος αχλαδιού και στο φαρδύ της µέρος αναπτύσσεται το έµβρυο. Ενδοµήτριο είναι ο ιστός στο εσωτερικό τοίχωµα του σώµατος της µήτρας.
Με τον όρο καρκίνος της µήτρας περιγράφουµε την παθολογική εκείνη κατάσταση, κατά την οποία τα κύτταρα του ενδοµητρίου γίνονται κακοήθη (καρκινικά) και αυξάνονται ανεξέλεγκτα, σχηµατίζοντας όγκο. ∆ιάφοροι τύποι καρκίνου µπορούν να αναπτυχθούν στη µήτρα. Ο πλέον συνήθης τύπος ονοµάζεται αδενοκαρκίνωµα. Οι άλλοι τύποι καρκίνου της µήτρας εµφανίζονται µε πολύ µικρότερη συχνότητα. Ωστόσο, ορισµένα είδη καρκίνου της µήτρας είναι πιο επιθετικά και µπορούν να εξαπλωθούν ταχύτερα, εάν η ασθενής δε λάβει την κατάλληλη θεραπεία.
Αν και ο καρκίνος του σώµατος της µήτρας είναι ο τέταρτος, κατά σειράν, πλέον συνήθης καρκίνος µεταξύ των γυναικών, εντούτοις υπάρχει άγνοια σχετικά µε αυτήν τη νόσο. Περίπου το 70% των περιπτώσεων καρκινώµατος του ενδοµητρίου εµφανίζεται στις γυναίκες που έχουν ηλικία µεγαλύτερη των 50 χρόνων.
Διαβάστε επίσης: Κάντε εξαιρετική Πίτσα στο σπίτι
Πού οφείλεται το καρκίνωµα του ενδοµητρίου;
Αν και ο κίνδυνος εµφάνισης καρκίνου του ενδοµητρίου αυξάνει όσο παρέρχεται η ηλικία, εντούτοις η πραγµατική αιτία που οδηγεί στην ανάπτυξη του καρκινώµατος στο ενδοµήτριο είναι άγνωστη. Ωστόσο, βασικοί παράγοντες που προδιαθέτουν στην καρκινογένεση του ενδοµητρίου συνδέονται µε την αυξηµένη και µονοµερή οιστρογονική επίδραση στο ενδοµήτριο. Έτσι, αυξηµένος κίνδυνος παρατηρείται σε γυναίκες:
• παχύσαρκες
• που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη
• µε υπέρταση
• µε καθυστερηµένη εµµηνόπαυση
• που κάνουν χρήση οιστρογόνων σε διάφορα θεραπευτικά σχήµατα (θεραπεία µε µικτά σχήµατα οιστρογόνων-προγεστερόνης εµφανίζει ελαττωµένο κίνδυνο)
• που λαµβάνουν θεραπεία µε αντιοιστρογόνα και κυρίως µε ταµοξιφένη
• µε θετικό οικογενειακό ιστορικό (οικογενής γενετική προδιάθεση)
• που έχουν το σύνδροµο Stein-Leventhal
Πρόληψη
Η εγκυµοσύνη και η µακροχρόνια χρήση αντισυλληπτικών δισκίων ελαττώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης της νόσου.
Επίσης, κάθε γυναίκα που βρίσκεται γύρω από την εµµηνόπαυση ή στην µετεµµηνοπαυσιακή ηλικία και της παρουσιάζονται διαταραχές στην περίοδο του τύπου µηνορραγιών ή µητρορραγιών (µεγάλη διάρκεια, αύξηση της ποσότητας του αίµατος και συχνότερη εµφάνιση της περιόδου σε σχέση µε πριν) οφείλει να συµβουλευτεί τον γυναικολόγο της.
Πώς εκδηλώνεται η νόσος (συµπτώµατα);
Η αιµορραγία στην εµµηνόπαυση πρέπει να θεωρείται ως κλινική εκδήλωση καρκίνου, µέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Επίσης, η εµφάνιση ανώµαλης αιµορραγίας ή υπερέκκριση κολπικών υγρών, είτε µε αίµα είτε δύσοσµα (χρώµατος καφέ, µπεζ, έντονο κίτρινο), θα πρέπει πάντα να ελέγχονται, ώστε να αποκλεισθεί η κακοήθεια. Άλλα πιθανά συµπτώµατα είναι: κοιλιακό άλγος, ξαφνική και γρήγορη διόγκωση της κοιλιακής χώρας, θροµβώσεις, απώλεια σωµατικού βάρους (καχεξία), αδυναµία-καταβολή δυνάµεων.
Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου (εξετάσεις);
Το λεπτοµερές ιστορικό και η κλινική εξέταση, µε υπερηχογράφηµα των έσω γεννητικών οργάνων, καθοδηγούν σε µεγάλο βαθµό τις περαιτέρω κινήσεις για την τελική διάγνωση της νόσου. Βασικό όπλο σε αυτήν την κατεύθυνση είναι η βιοψία του ενδοµητρίου (µε ενδοµήτρια αναρρόφηση ή µε διαγνωστική απόξεση ή µε υστεροσκόπηση). Επίσης, πρέπει να αναφέρουµε ότι ο έλεγχος κατά Παπανικολάου (pap test) δε διαγιγνώσκει ενδοµήτριο καρκίνο.
Από τη στιγµή της διάγνωσης του καρκίνου της µήτρας, είναι αναγκαίος ο πλήρης απεικονιστικός έλεγχος µέσω αξονικής ή µαγνητικής τοµογραφίας για τον αποκλεισµό µεταστάσεων σε άλλα όργανα.
Υπάρχει θεραπεία (µέθοδοι αντιµετώπισης);
Όπως και µε τα περισσότερα είδη καρκίνου, η πρόγνωση της νόσου ποικίλει ευρέως και, αν η διάγνωση γίνει χωρίς καθυστέρηση, τα ποσοστά ίασης είναι υψηλά: οι σύγχρονες θεραπείες κάνουν την παρατεταµένη επιβίωση και την ανάρρωση όχι µόνο πιθανές αλλά και δυνατές.
Αν και η θεραπεία αποφασίζεται βάσει του σταδίου, στο οποίο βρίσκεται ο όγκος, εντούτοις η επιλογή της καλύτερης θεραπευτικής αγωγής παραµένει µέχρι και σήµερα αµφιλεγόµενη, ακόµη και για το στάδιο Ι. Η επικρατέστερη σταδιοποίηση είναι κατά FIGO:
Στάδιο Ι: Ο όγκος περιορίζεται στο σώµα της µήτρας
Στάδιο ΙΙ: Ο όγκος έχει επεκταθεί στον τράχηλο της µήτρας
Σταδιο ΙΙΙ: Ο όγκος έχει µεν επεκταθεί πέρα από τη µήτρα, µε ή χωρίς µεταστάσεις στους πυελικούς ή παρααορτικούς λεµφαδένες, αλλά περιορίζεται στη µικρή πύελο.
Διαβάστε επίσης: Μάχη για τη ζωή του δίνει ο 6χρονος που ήπιε αλκοόλ – «Παιδί είναι και έγινε το κακό» λένε οι γονείς του
Στάδιο ΙV: Ο όγκος έχει προσβάλλει την ουροδόχο κύστη ή το ορθό ή έχει επεκταθεί και σε όργανα εκτός των ορίων της πυέλου.
Στις περιπτώσεις που ο όγκος βρίσκεται στο στάδιο Ι και ιστολογικά είναι χαµηλού κινδύνου, η θεραπεία είναι κατά βάση η χειρουργική αφαίρεση του όγκου, είτε µε ανοιχτή τοµή είτε µε λαπαροσκοπική ή ροµποτικά υποβοηθούµενη λαπαροσκοπική επέµβαση, και αφορά στην ολική αφαίρεση της µήτρας µε τα εξαρτήµατά της (σάλπιγγες και ωοθήκες). Στις περιπτώσεις υψηλού κινδύνου, συνιστάται εξατοµίκευση της θεραπείας, η οποία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι η ιστολογική εικόνα του καρκίνου, το βάθος της διείσδυσης στο µυοµήτριο, η ηλικία της ασθενούς καθώς και η γενική κατάσταση και το ιατρικό ιστορικό αυτής. Έτσι, στις περιπτώσεις που ο καρκίνος είναι υψηλού κινδύνου, υπάρχει δυνατότητα για πιο εκτεταµένη χειρουργική επέµβαση µε αφαίρεση πυελικών και παρααορτικών λεµφαδένων, προκειµένου να προσδιοριστεί µε απόλυτη ακρίβεια το στάδιο του καρκινώµατος. Σε ορισµένες περιπτώσεις, για να επιτευχθεί η ίαση, είναι απαραίτητο να χορηγηθεί ακτινοβολία, είτε εξωτερική, είτε ενδοκοιλοτική, ή χηµειοθεραπεία ή συνδυασµός τους. Οι πιθανότητες ίασης επηρεάζονται σηµαντικά, όταν η ολική αφαίρεση του όγκου χειρουργικά προηγείται της ακτινοθεραπείας και χηµειοθεραπείας. Επίσης, για την αντιµετώπιση του καρκινώµατος µπορούν να δοθούν και ορµονικά (προγεσταγόνα) σκευάσµατα, ανάλογα µε τους ορµονοεξαρτόµενους υποδοχείς του όγκου.
Σε µερικές περιπτώσεις, στις οποίες ο όγκος εµφανίζει διασπορά σε αποµακρυσµένες θέσεις, η ίαση συνήθως δεν είναι εφικτή και η αντιµετώπιση του καρκίνου είναι συνήθως παρηγορητική και συµπτωµατική, αποσκοπώντας στην ανακούφιση της ασθενούς από τα συµπτώµατα.
Δρ. Άγγελος Σιούτας, MD, PhD, Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος, Διπλωµατούχος Γυναικολογικής Ογκοχειρουργικής, Διευθυντής Γυναικολογικής Κλινικής Πανεπ. Νοσοκ. KAROLINSKA Στοκχόλµης, Σουηδία, Συνεργάτης του Ιατρικού ∆ιαβαλκανικού Θεσσαλονίκης.
Πηγή: www.youweekly.gr
Discussion about this post