Η Σκορδά, οι τηλεοπτικές μέδουσες, οι Αντετοκούμπο και το Instagram

Αδέλφια, να λέμε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Δυό πράγματα προέβλεψα τον τελευταίο μήνα: Ότι ο ΑΝΤ1 δε θα επιτρέψει να «χωρίσει» τηλεοπτικά το ζευγάρι που επανέφερε το «Το Πρωινό» στην πρώτη θέση τηλεθέασης αποδεικνύοντας πως η «Σούπερ Κατερίνα» είναι τηλεοπτικά θνητή, άρα όχι «Σούπερ», και ότι η Φαίη Σκορδά μόνο στον ΣΚΑΪ δε θα πάει. Αν, όντως, η φιληνάδα μου υπέγραψε στο κανάλι του Φαλήρου για του χρόνου τότε έπεσα έξω δύο στα δύο. Όχι, να τα λέμε όλα, έμπιστος φαίνομαι, βουνά μου.

Εντάξει, δεν είμαι και τα κουίζ δημοσιογράφου/απλού συντάκτη στο περιοδικό που παλιά διοικούσε, τα οποία απ’την αρχή γνωρίζεις 2 πράγματα: ότι δεν ισχύουν πλέιν και ότι δεν αφορούν a priori την Κατερίνα Καινούριου μέχρι και γνωστούς, φίλους και συγγενείς της ως και 3ου βαθμού, αλλιώς πέφτει ΦΑΠ. Ok; Σε κάθε περίπτωση φάνηκα εξίσου αναξιόπιστος και το παραδέχομαι, αδέλφια. Τι α κανς; Α κάτς α μαλώης; Ελπίζω να με συγχωρήσει η «Κριτής των Τηλεοπτικών Πάντων», Ζήνα Κουτσελίνη και να προχωρήσουμε… Ή μάλλον, να ξεκινήσουμε, αδέλφια με Ξύλινα Σπαθιά και «Φωτιά στο Λιμάνι»:

Οι Τηλεοπτικές Μέδουσες κ’ ο Περσέας τους

Η Μέδουσα, που λέτε αδέλφια, ήταν σύμφωνα με τη μυθολογία πανέμορφη ιέρεια της θεάς Αθηνάς. Κάποια στιγμή, (όπως γίνεται στην πλειοψηφία των μύθων) την ερωτεύτηκε ο θεός Ποσειδώνας. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σε άλογο για να την ξεγελάσει πλησιάζοντάς την και τη βίασε. Τότε, σου λέει, η Αθηνά εξοργίστηκε με τον θείο της, επειδή όμως δεν «την έπαιρνε» να τα βάλει μαζί του, τιμώρησε την ίδια τη Μέδουσα. Αν δεν είναι αυτό το πρώτο καταγεγραμμένο βίκτιμ-μπλέημινγκ έβερ, τότε τι;

Η Μέδουσα μεταμορφώθηκε από τη μητέρα της, θεά της σοφίας (τρομάρα της) σε τερατόμορφη γοργόνα με μαλλιά-φίδια. Έχει και συνέχεια, όμως: Όποιος κοίταζε τη δύσμοιρη κατάματα, πέτρωνε. Κάποια στιγμή, ο Περσέας σκοτώνει τη Μέδουσα για να πάρει το κεφάλι της σε ένα σακί και να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητές του για τους σκοπούς του. Το συγκεκριμένο αποτελεί σύμβολο που «πετρώνει» το κακό, γι’αυτό θα το βρείτε σε αετώματα αρχαίων ναών, ακόμη και στο logo της Versace. Άσε που πιο πρόσφατα η «δικαίωση» της ιστορίας που εκφράστηκε με τη Μέδουσα να κρατά το κεφάλι του Περσέα αντί το αντίθετο αποτελεί το σύμβολο του #metoo.

Τώρα, θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα #FlyNews μας, ρε Ούγγα; Περιμέντε λίγο, τσακαλάκια μου… Σύμφωνα με το μύθο πάντα, ο Περσέας ακινητοποίησε τη Μέδουσα στις όχθες της θάλασσας κρατώντας την με τα χέρια στην άμμο και αποφεύγοντας να την κοιτάξει κατάματα. Τότε, εκείνη «έπαιξε το τελευταίο της, χαρτί»… Άρχισε να αλλάζει μορφές στα χέρια του Περσέα: Έγινε τρομακτικό τέρας για να τον φοβήσει, κατόπιν, σαγηνευτικό πλάσμα για να τον γοητεύσει, έβαλε τα κλάματα για να τον συγκινήσει και πήρε τη μορφή αγαπημένου προσώπου για να τον ξεγελάσει. Προσπάθησε έτσι, να απευθυνθεί σε κάθε συναίσθημά του, μπας και δεν τη σκοτώσει, τελικά. Εκείνος όμως δε λυγίζει ολοκληρώνοντας τελικά τον σκοπό του. Απ’το αίμα της Μέδουσας δε, ο μύθος λέει ότι γεννήθηκε ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο.

Σας θυμίζει κάποια πτυχή του μύθου το τηλεοπτικό «σήμερα»; Βρίσκετε καμιά ομοιότητα στη Μέδουσα που άλλαξε απότομα όλα της τα «πρόσωπα» πριν ξεψυχήσει; Γιατί εμένα τις τελευταίες εβδομάδες δε μπορεί να μου βγει απ’το μυαλό, αδέλφια μου. Βλέποντας συγκεκριμένους παρουσιαστές και παρουσιάστριες «ακινητοποιημένους» στην ακροθαλασσιά της μοίρας τους, λίγο πριν «ξεψυχήσουν» για τη σεζόν να «παίζουν το τελευταίο τους, χαρτί». Αναφέρομαι στον «Περσέα» του κοψίματος της εκπομπής τους, ή της μη συνέχειας την ερχόμενη σεζόν. Και όσο και αν μας διαβεβαιώνουν πως δε στεναχωριούνται και πως όλα στη ζωή είναι… Όσο και αν μιλούν για «κύκλους που κλείνουν» και τις εμπειρίες που έγιναν διδάγματα. Όσο κι αν απειλούν ότι θα μιλήσουν, όταν δε θα δεσμεύονται από συμβόλαια, διάολε, η καρδούλα τους το ξέρει, πόσο έχουν χεστεί.

Ξέρετε από πού φαίνεται; Απ’το γεγονός ότι μέσα σε δυό εβδομάδες σαν άλλες «Μέδουσες» του μύθου έχουν πάρει κάθε δυνατή μορφή: Τσαντίζονται και «τα χώνουν» παντού για να δείξουν ότι «δε μασάνε» (ίσως γι’αυτό – και καλά – δε τους συνεχίζουν του χρόνου, επειδή η τηλεόραση δεν αντέχει την ειλικρίνεια), βάζουν κλάματα στον «αέρα», ταυτόχρονα ξεκαρδίζονται υστερικά, τους πιάνει το παράπονο ότι τους πολεμούν, ή για λίγο αδιαφορούν. Όλα αυτά εναλλάσσονται σε δυό μόλις εβδομάδες για να μη σας πω, μέσα στην εκπομπή μιας και μόνο μέρας…

Να πω εν τω μεταξύ, ότι θα έχουν δουλειά του χρόνου (κάπου αλλού ίσως, αλλά θα έχουν). Τόσοι πολλοί πέφτουν πια, οι δυό μήνες ανάπαυλας; Ή, εν τέλει, είναι τέτοιος ο εθισμός στο Μέσο που κάθε ισχυρισμός ότι «μπορώ να ζήσω χωρίς τηλεόραση» ακούγεται σαν τη συγγνώμη των τράπερ στα Mad VMA; Απ’τις «Μεταμορφώσεις των Τηλεοπτικών Μεδουσών» εξαιρώ τους Παπίλα-Καρτελιά που μόνο αξιοπρέπεια επιδεικνύουν (ίσως και να μην πρόλαβε το μικρόβιο της έκθεσης να τους «προσβάλλει», μπορεί κι απλά οι άνθρωποι να είναι ισορροπημένοι).

Για τους υπόλοιπους, το θέμα είναι να αγαπήσουν το μέσο και τους τηλεθεατές περισσότερο απ’τα «εγώ» τους, ώστε να απολαύσουν τη διαδρομή. Αλλιώς, θα καταντήσουν περιφερόμενες κεφαλές που τους ζώνουν τα φίδια τους πετρώνοντας όποιον τους κοιτάξει κατάματα μέσω του τηλεοπτικού του, δέκτη.

«Αντετοκούμπο» – Είναι Επιλογή

Βλέπεις, ρε παιδί μου τους Αντετοκούμπο να μιλάνε δημόσια (όλους όμως – και σκύλο αν έχουν, βάζω χέρι στη φωτιά και γι’αυτόν) και να τοποθετούνται σωστά, με αγάπη, σεβασμό και χαμόγελο. Ειδικά για την Ελλάδα, «στάζουν μέλι» και ευγνωμοσύνη. Δεν είναι όμως μόνο αυτό… Όταν ζητείται η άποψή τους, ή καλούνται να πάρουν θέση σε «λεπτά» κοινωνικά θέματα που «σκάνε» στο δρόμο, ή την αντίληψή τους δεν κολώνουν. Αντίθετα, σα να έχουν στον πλευρό τους τον καλύτερο επικοινωνιολόγο λένε ακριβώς αυτά που πρέπει, με μέτρο και όταν χρειαστεί τα εφαρμόζουν και σε πράξεις με συνέπεια (ανφόλο στον Light μετά το περιστατικό βίας στα Mad VMA και αποχώρηση από συνεργασία για γκιβαγουέη με ίνφλουενσερ – του ενός εκατομμυρίου φόλογουερζ, παρακαλώ που φερόταν να χρησιμοποιεί το ινφλουενσίνγκ αμφίβολα…)

Αναρωτιέσαι λοιπόν, ποιός τους τα έμαθε αυτά, αδέλφια μου. Να σας θυμίσω ένα απ’τα πρώτα περιστατικά που «δοκιμάστηκε» ο Γιάννης: Κάποιος ομογενής που τον περίμενε ζητωκραυγάζοντας έξω απ’το στάδιο μετά από άλλη μια νίκη των Bucks του δίνει μια ελληνική σημαία για να υπογράψει. Ο Γιάννης από σεβασμό στο εθνικό σύμβολο, αρνείται ευγενικά και ζητά να υπογράψει κάπου αλλού. Δεν το γράφω εθνικιστικά, αδέλφια, αλλά ποιός αθλητής, παρουσιαστής, τράπερ, τραγουδιστής, παίχτης ριάλιτι, ή δημοσιογράφος πάνω στην τρέλα της πρώτης γνωριμίας με τη δόξα θα είχε τα μυαλά στο κεφάλι να πράξει όπως ο Γιάννης για να μην προσβάλλει οποιονδήποτε τιμά την ελληνική σημαία; Που ειδικούς να πλήρωνε να τον συμβούλευαν, τόσο σωστά και γρήγορα που κινήθηκε ο Αντετοκούμπο δε θα τον προλάβαιναν καν…

Και κάθεσαι και μονολογείς, πού τά ‘μαθε αυτά; Από πού τα ξεπατίκωσε; Απ’την οικογένειά του, απ’τη γειτονιά του στα Σεπόλια, απ’το σχολείο; Γιατί τέτοια άρτια στάση όταν ο πλανήτης σε προσκυνά απαιτεί καλλιέργεια, παιδεία και χρυσή ψυχή. Να σας πω και κάτι που θα σας «χαλάσει»; Και ρατσισμό βίωσαν οι Αντετοκούμπο και χλευασμό και όχι από έναν αλλά από πολλούς από εμάς – μη βλέπετε που επιλέγουν να θυμούνται τα καλά. Γιατί αυτή είναι η μαγκιά της συγκεκριμένης οικογένειας, αδέλφια. Οποιοσδήποτε άλλος θα είχε απωθημένα και μόλις κατακτούσε την κορυφή του κόσμου, όπως ο Γιάννης θα έριχνε μαύρη πέτρα πίσω του, μπορεί και μια μούτζα ελληνική σε όποιον υποτίμησε, κορόιδεψε, ή προσπάθησε να απελάσει εκείνον και την οικογένειά του.

Όχι όμως… Οι Αντετοκούμπο επιλέγουν να αγαπήσουν την Ελλάδα για τις οικογένειες Ελλήνων που τους στήριξαν, τους συμμαθητές τους που έγιναν φιλαράκια, τους γείτονες που αγκάλιασαν τη μαμά τους, τον προπονητή που τους πίστεψε και τον ιδιοκτήτη της «Γαλήνης» της πιτσαρίας στα Σεπόλια που είχε την έγνοια τους να έχουν φαγητό να φάνε. Αυτοί ΕΙΝΑΙ η σημαία που ο Γιάννης δε θέλησε να υπογράψει πάνω της από σεβασμό.

Αγάπη λοιπόν επέλεξαν να ανταποδώσουν οι Αντετοκούμπο στη χώρα μας, αφήνοντας κάθε πικρία να «πνιγεί» στο σκοτάδι της σε ένα παρελθόν που δεν αξίζει να θυμούνται. Και είναι επιλογή αυτό, αδέλφια και άλλο ένα μεγαλείο για τους Αντετοκούμπο. Όταν έχεις κάθε λόγο να διαλέξεις την «εκδίκηση», εσύ αντίθετα, να λυτρώνεις και να λυτρώνεσαι διαλέγοντας την ευγνωμοσύνη. Από εκείνο το σημείο είναι που σταματάμε να μιλάμε για το μεγαλείο των ανδρών και ξεκινάμε να αναγνωρίζουμε ήθος που πρέπει να διδάσκεται.

Σε ποιόν να διδάσκεται; Δεν ξέρω, αδέλφια. Δοκιμάστε κάποιους που αδικούν την επαγγελματική-αθλητική τους αριστεία αναρτώντας αψυχολόγητες παπαριές εκτός τόπου και χρόνου που στερούνται ευαισθησίας και ενσυναίσθησης. Μιλάω για ανθρώπους που δεν είναι μαύροι και δεν έχουν περάσει ούτε το 1/10 όσων βίωσαν οι Αντετοκούμπο. Δεν είναι, λοιπόν, το πώς μεγάλωσες, αλλά το πώς αξιοποίησες κάθε γνώση, πτώση και εμπειρία. Σε αγάπη, σε μίσος, ή σε …τίποτα;

Στο Instagram, Αδελφές μου…

Μια που διανύουμε την εβδομάδα: «Πες την στα Social», ως «Μουτίδου των Φτωχών» θα δοκιμάσω κι εγώ να τα βάλω με το Instagram, αδέλφια. Και δε θα απαρριθμήσω κανέναν άλλο λόγο, πέραν του προφανούς: Έχετε καταλάβει ότι πρόκειται για μια παράλληλη πραγματικότητα; Ξέρω ότι ακούγομαι σα γέρος που δεν καταλαβαίνει τα μπάπα-μπούπα που ακούτε, γιατί «στην εποχή μου» η μουσική είχε μελωδία και στίχο για να τον συνδέουμε με αναμνήσεις. Σοβαρά, όμως, τώρα: Δεν καταλαβαίνετε ότι φτάσαμε σε ένα σημείο που ο καθένας εκπροσωπείται στο Insta από μια περσόνα δημιουργίας του;

Βάνεις ό,τι όνομα θες, ή και το δικό σου για να υπάρχει και κάποια σύνδεση σε περίπτωση που ξεγελάσεις οποιονδήποτε να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο πίσω απ’το άβαταρ. Από εκεί και πέρα, δημιουργείς μέσα απ’τα τόσα παραμορφωτικά φίλτρα το πρόσωπο ενός ανθρώπου που δεν είσαι εσύ – και μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε. Ξέρετε πολύ καλά τι λέω. Άσε που αφορά το μεγαλύτερο ποσοστό χρηστών του Instagram.

Πόσες φορές συναντηθήκατε με άνθρωπο που γνωρίσατε στο Insta, ή απλά, έτυχε να τον δείτε από κοντά; Πόσες από αυτές ήταν εκείνος/η που είχατε στο νου απ’το προφίλ του; Καμία. Όχι, δεν είμαι απόλυτος. Αυτοί το έχουν ξεφτιλίσει. Ναι, λοιπόν, καμία.

Δεν ξέρω και ούτε θέλω να αναλύσω τις πιθανές αιτίες που το φαινόμενο υφίσταται. Βέβαια, αν το καλοσκεφτείς ζούμε την εποχή που το «αγάπησε τον εαυτό και το σώμα σου, όπως είναι» ακούγεται ακόμη κι από τις κόρνες των αυτοκινήτων. Κανείς δε θα περίμενε την πλήρη απαξίωση του μηνύματος σε μια απ’τις πιο δημοφιλείς πλατφόρμες Κοινωνικής Δικτύωσης από τους ίδιους της τους χρήστες.

Παράλληλος κόσμος, λοιπόν, με παράλληλα αφηγήματα, τις ζωές που θα ήθελαν να ζουν, την ομοιογενή ομορφιά που ξεπατικώνουν και τα λόγια που προσαρμόζονται στο DM ανάλογα με την περίσταση (εντάξει, στην παπάντζα δεν είχαμε ποτέ θέμα, ως λαός και πριν την έλευση του Instagram – δε φταίει ΚΑΙ γι’αυτό). Έχω να θυμηθώ και ταινία και βιντεο-παιχνίδι, όπου δημιουργούσες μια περσόνα όπως την ονειρευόσουν εμφανισιακά και ως προσωπικότητα. Όταν «έμπαινε» στο άβατάρ του, ο πρωταγωνιστής «ζούσε» τη ζωή που θα ήθελε, έκανε φίλους (μπορεί και σχέση) με αντίστοιχες ιδανικές εκδοχές άλλων παικτών και γενικά, εξελισσόταν εικονικά παράλληλα με την πραγματικότητα. Ακόμη και κηδεία στο άβαταρ, έχει γίνει όταν η περσόνα «τίναξε τα πέταλα» στον κόσμο του video game.

Προσέξτε: Δε γκρινιάζω, ούτε δαιμονοποιώ την τεχνολογία, αδέλφια. Αποτυπώνω όμως μια πραγματικότητα και την πιθανή της έκβαση. Για εκεί οδεύει το Insta – γνωμούλα μου και περιμένω να μου την αλλάξετε, αν μπορείτε. Πι μάη κεστ, φρεντζ…

Κουιζάρα

Και φύγαμε για το κουίζ μας, αδέλφια:

Ποιά δημοσιογράφος που πιστεύει ότι είναι τηλεοπτική παρουσιαστριάρα, τελικά θα κάνει μόνο μια ραδιοφωνική εκπομπή κι αυτή με συμπαρουσιαστή, γιατί (αντίθετα μ’εκείνη) οι υπεύθυνοι θεωρούν ότι «δεν το έχει» στο «γυαλί»;

Είναι καλοκαίρι. Ε, κετί; Θα μου πείτε… Σωστά σκέφτεστε, θα σας απαντήσω. Για να είναι το «καλοκαίρι» που μάθαμε από παιδιά να αγαπάμε θα πρέπει να το ζούμε μέσα μας, να μη μας νοιάζει, αν έχουμε λεφτά «έξω» μας και γενικά, να σημαίνει ανεμελιά. Πόσο εφικτό είναι αυτό, πλέον;

Βήμα βήμα, όμως, αδέλφια. Ας ξεκινήσουμε από εμάς κι ας «βγούμε» στον κόσμο να τιν κάνουμε «καλοκαιρινό» φέτος. Εν αρχή ην τραγούδι και φυσικά Κώστας Χαριτοδιπλωμένος και «Βραδινό Μπανάκι»: