Πραγματικότητα Vs Σόουμπιζ

Πονούσε ο άλλος, ρε αδέλφια και πήγε στο νοσοκομείο. Και όχι σε κανα ρημάδι – στο «Παπανικολάου» Θεσσαλονίκης. Τι έκανε λάθος; 43 χρονών άνθρωπος πονούσε και δεν έμεινε σπίτι να «του περάσει», δεν πήγε, έστω, στον ιδιωτικό γιατρό του να τον καθησυχάσει. Έφτασε στα «Επείγοντα» του μεγαλύτερου νοσοκομείου της συμπρωτεύουσας και ενός από τα μεγαλύτερα της χώρας. Τον εξέτασαν, του έδωσαν εξιτήριο, εκείνος συνέχισε να πονά και ζήτησε να μη φύγει, τον απομάκρυναν σεκιουριτάδες και ο άνθρωπος παρέμεινε σε μια καρέκλα έξω απ’το νοσοκομείο, γιατί επέμενε πως είχε ανάγκη τις υπηρεσίες και τους γιατρούς του …Μέχρι που κατέληξε στο παγκάκι. Αυτό έγινε προχθές, το 2022, στην Ελλάδα. Πρώτη φορά στη ζωή μου «παίζει» να μη βρίσκω τις λέξεις να εκφραστώ…

Αλλά, εμείς στη Σόουπιτς, απτόητοι… Εκεί, να κυνηγάμε την ουρά μας: Το ραπ της κατηγορούμενης στην υπόθεση της Πάτρας, ο δικηγόρος του Λιγνάδη βρίζει τον Μπιμπίλα, η Φαίη ξεσπά εναντίον του δικηγόρου Φιλιππίδη, η Χριστοπούλου εναντίον της Καγιά, η Παπαβλασσοπούλου εναντίον της Καγιά (γενικά, το «εναντίον της Καγιά» είναι το νέο φρόζεν γιόγκουρτ) και η Ιωάννα Μαλέσκου δήλωσε πως ήταν στο «μάτι του κυκλώνα» για μια περίοδο. Επειδή είναι λάτρης της σωστής χρήσης των λέξεων και τον εννοιών, στο «Μάτι του Κυκλώνα» επικρατεί ηρεμία, αλλά να της το πείτε με τρόπο, σας πρκλ πλ.

Σ’αυτήν την πραγματικότητα των δύο ταχυτήτων μας βρίσκουν τα #FlyNews αυτής της εβδομάδας, αδέλφια μου. «Κουμπώνουμε» τραγουδάρα από Θοδωρή Φέρρη «Στάσου Λίγο» και ξεκινάμε:

Αγαπητέ Συμμαθητή του Μάκη…

Θα μπω κατευθείαν στο «ψητό» και όπου, «ψητό» βάλτε αυτό που στο χωριό μου ονομάζουν: «ανπόπιουλαρ οπίνιον». Αναφέρομαι στην αποψούλα που μπορεί να μη σας αρέσει να τη διαβάσετε και που (ακόμη πιο σίγουρα) δε θα σας κάνει και να με δοξάσετε. Με λίγα λόγια, ετοιμάζομαι να σας γράψω για άλλη μια φορά, αδέλφια μου, κάτι που δεν είναι «της μόδας» να λέγεται δημόσια. Και όχι, δε θα διαφωνήσω σε οτιδήποτε (ούτε καν, στη συζήτηση Βουνό ή Θάλασσα) με τον Γιώργο Καπουτζίδη – ανπόπιουλαρ οπίνιον είπαμε, όχι τάσεις αυτοκτονίας.

Ο Μάκης, 14 χρονών από τα Σεπόλια αυτοκτόνησε. Αυτό είναι το πρώτο γεγονός και κάθε λέξη απ’την πρόταση μόνο επιβεβαιώνει μια τραγωδία. Ο Μάκης δεν είναι άλλος ένας νεκρός, μακριά απ’το σπίτι μας. Το παιδί είχε άγχη, φόβους, όνειρα, ταξίδια να πάει, καψούρες να φάει κι ανθρώπους να γνωρίσει. Είχε πρόσωπο, σκεφτόταν τι να φορέσει στο σχολείο, πεινούσε, έβλεπε τηλεόραση, είχε φίλους, αγαπημένο τραγούδι, ενδεχομένως ομάδα, ημέρα γενεθλίων και φαγητό που λαχταρούσε να τρώει.

Το δεύτερο γεγονός αφορά τα περιστατικά bullying στο σχολείο του Μάκη. «Του πετάγαν νεράτζια, τον βρίζανε, τον κλωτσάγανε… Γενικά, του κάνανε bullying», αναφέρει συμμαθήτριά του. Αυτά, αδέλφια μου, είναι τα γεγονότα στην υπόθεση και δεν αμφισβητούνται.

Αποφεύγω να συνδέσω σ’αυτή τη φάση την αυτοκτονία του παιδιού με το bullying και γιατί έχω άλλο σκοπό γράφοντας τούτες τις γραμμές, αλλά κυρίως, επειδή οι έρευνες είναι σε εξέλιξη και δε θα ήθελα να γίνω άλλος ένας Τσελέμπριτυ-Επιθεωρητής που το πρωΐ ερευνά αδέκαστος υποθέσεις ξεσπώντας τηλεοπτικά με δάκρυα στα μάτια και αμέσως μετά την εκπομπή ανεβάζει μοντελέ ανέμελα ποστ διαφημίζοντας το «Φάτε-Σκάστε».

Γιατί, λοιπόν, αυτό το κείμενο και η «ανπόπιουλαρ οπίνιον» της Κυριακής μας, αδέλφια; Γι’αυτήν εδώ τη φωτογραφία:

Δεν ξέρω δημοσιοσχετίστικο τρόπο να το γράψω: Πού είσασταν εσείς και οι τσάντες σας, όταν το bullying στον Μάκη και όχι μόνο «έδινε κι έπαιρνε»; Τι να το κάνω, αν γύρισες την πλάτη σε ένα περιστατικό βίας που συνέβει μπροστά σου, ή χειρότερα, σήκωσες το κινητό να «ταΐσεις» με περιεχόμενο τα σόσιαλ μίντιά σου, ή απλά, γέλασες και τώρα μου γράφεις φαρδιά πλατιά «Μάκης» στο προαύλιο; Να τη βράσω και την τσάντα σου κι εσένα, φιλαράκο μου.

Και μη μου πείτε ότι τα παιδιά δεν αντιδρούν στους νταήδες, γιατί φοβούνται. Στη δική μας σχολική ζωή ένα κορίτσι αρκούσε να μπει μπροστά στους ψευτόμαγκες, να προστατεύσει το παιδί που τραβούσαν με τα πόδια ανάμεσα στον προβολέα βόλλευ του προαυλίου και να αφυπνίσει ένα ολόκληρο σχολείο. Την έλεγαν Ευθυμία, είναι φίλη μου και ήταν σα να ξύπνησε ένα ολόκληρο Λύκειο πως δεν είναι φυσιολογικό να παρακολουθούμε σα πρόβατα περιστατικά βίας στον συμμαθητή μας, γιατί; Επειδή δεν είναι καλός στα αθλήματα, δημοφιλής, «όμορφος» σύμφωνα με τη μόδα, ή στρέητ.

Σας έχω νέα, λοιπόν: Και στις δικές μας, γενιές είχαμε bullying και καθόλου υπερήφανοι δεν είμαστε γι’αυτό. Και σίγουρα παιδιά έκλαψαν, πληγώθηκαν, στιγματίστηκαν για την υπόλοιπη ζωή τους, μετακόμισαν, ή μπορεί να έκαναν κακό στον εαυτό τους. Έτσι κι αλλιώς, όσο πιο πίσω, τόσο πιο «δεν ανακατεύομαι στου διπλανού το σπίτι, ακόμη κι αν δίπλα γίνονται εγκλήματα» ίσχυε.

Δεν είναι σκοπός μου, αδέλφια να μιλήσω για τις ευθύνες των δασκάλων και των γονιών. Είναι προφανές ότι όταν αυτοκτονεί ένα παιδί μια κοινωνία πρέπει να κρύβει τα μούτρα της από ντροπή. Δε λύνονται, όμως, παγκόσμια διαχρονικά προβλήματα, όπως το bullying με τσάντες που σχηματίζουν το όνομα του παιδιού που δεν άντεξε φεύγοντας από τη ζωή τσάμπα και βερεσέ. Κράτα την τσάντα στον ώμο και την ανθρωπιά στην καρδιά σου, φίλε συμμαθητή. Βάλε το κινητό στην τσέπη και με το χέρι σου, χτύπα την πλάτη του φίλου σου που μόλις τραμπούκισαν, γιατί είναι χοντρός, να ξέρει ότι είσαι δίπλα του.

Μπόμπα ο Τσουρός

Δικαιούται η Χριστίνα Μπόμπα να καταθέσει πρόταση σε κανάλι για να κάνει δική της, εκπομπή; Έξαλλος ο αδελφός, Κώστας Τσουρός (χρόνια πολλά, Κώστα). Κι εγώ ψέματα δε θα πω: Ένα «Πες τα Κώστα, λεβεντιά» το αναφώνησα. Μετά, ηρέμησα, ήπια ένα γιοκοτσόκο και άρχισα να σας γράφω τα παρακάτω…

Θέλει όλη η Ελλάδα να παρουσιάσει εκπομπή; Θέλει. Έχουν παρουσιάσει εκπομπές μοντέλα, μάγειρες, ποδοσφαιριστές, τατουατζήδες, νηπιαγωγοί, κομμωτές, ανεπάγγελτοι και παράνομοι δεσμοί στελεχών; ΝΑΙ. Πήραν ένα σκασμό λεφτά; Πήραν. Οι εκπομπές πήγαν καλά; Το κόνσεπτ μετράει. Είχαν ευκαιρίες ξανά; Μωρέ και ξανά και ξανά. Άρα, η Μπόμπα γιατί να μη θέλει να προσπαθήσει; Πέρασε Χριστίνα μου. Θα κάνω εγώ πιο ‘κεί.

Σε μια τηλεόραση που μετράνε τα ποσοστά τηλεθέασης και μάλιστα, σύντομα – χωρίς υπομονή και «χτίσιμο» – περισσότερο απ’το περιεχόμενο όλοι θα δοκιμαστούν. Τι θα μείνει; Διαφημιστικά έσοδα στο κανάλι και ντόρος μιας σεζόν που ξεχνιέται την επόμενη. Σ’αυτό το τοπίο μια χαρά χωράει η κάθε Χριστίνα Μπόμπα και η τρίτη και τέταρτη ευκαιρία στην Ιωάννα Μαλέσκου, την Ηλιάννα Παπαγεωργίου και την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου (τυχαία τα ονόματα, μπορεί και όχι).

Αυτή είναι η τηλεόραση, Κώστα μου: Νέο αίμα-κράχτης από όλους τους άσχετους χώρους, εκτός media. Βάλε και τους «παλιούς» που κρατάνε τα πόστα μέχρι αφαίμαξης και έχεις το ανθρώπινο δυναμικό της ελληνικής TV. Τι απέμεινε; Μερικές θέσεις πάνελ να προσέχουν μην ειπωθεί καμιά μαλακία και φάνε οι παρουσιαστές κράξιμο στα σόσιαλ, ή κανα κάνσελ και δόξα τω Θεώ να λέμε.

Μετά, αναρωτιόμαστε γιατί οι ξένες πλατφόρμες, τα συνδρομητικά κανάλια, το YouTube και τα «Others» όπως λέγονται στη δουλειά μας, μαζεύουν την προτίμηση του νέου κοινού… Όταν ο φούρναρης ευτελίζει το ψωμί του χρησιμοποιώντας τα παλιά χειροκίνητα σύνεργα με άλλη, όμως, συνταγή κάθε μέρα κι ό,τι «βγάλει», είναι φυσικό να προτιμούμε να ζυμώνουμε ο καθένας σπίτι του, ή έστω, να αγοράζουμε το τυποποιημένο συσκευασμένο ψωμί.

Κουιζάρα

Και φύγαμε για την Κουιζάρα μας, αδέλφια

Ποιός πανελίστας «πρίζωσε» τους υπόλοιπους εναντίον της παρουσιάστριας για να τους «αδειάσει» τελικά και να γίνει ο αγαπημένος της;

Ανάδρομος Ερμής, τέλος μιας δύσκολης χρονιάς, απότομη ζέστη… Δεν ξέρω τι φταίει, αδελφια, πάντως μας νιώθω όλους «στα κάγκελα». Αναπνοή πριν τη μανούρα και να φροντίζετε τους εαυτούς σας είναι η συμβουλή μου. Δε σας μεγάλωσαν οι γονείς σας σα να είστε το κέντρο του κόσμου για να σας υποτιμά, ή να σας κακομεταχειρίζεται κανείς, ούτε σε προσωπικό, ούτε και σε επαγγελματικό επίπεδο. Με προτεραιότητα την υγεία σας κυνηγήστε όποιον στόχο σας κάνει χαρούμενους. Μη γίνεστε δέσμιοι του στόχου αυτού όμως. Εσείς τον ορίζετε και όχι το αντίθετο. Αυτά και για σήμερα, φιλαράκια μου. Κλείνω με την πρώτη εκτέλεση του «Στάσου Λίγο» που σας αφιέρωσα στην αρχή της «κουβέντας» μας. Το κομμάτι είναι του Νίκου Μερτζάνου και το ερμήνευσε πρώτος εξίσου εκπληκτικά: