Μπορεί ο Τούρκος πρόεδρος να συνεχίζει τα παζάρια για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, θέλοντας να διασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα για την Τουρκία, ωστόσο, φαίνεται ότι η Δύση έχει αρχίσει να χάνει την υπομονή της με τα «παιχνίδια» της Άγκυρας.
Άρθρο κόλαφος
Ενδεικτικό του κλίματος που αρχίζει να επικρατεί στις ΗΠΑ σχετικά με τις απαιτήσεις της Τουρκίας είναι άρθρο στην Wall Street Journal, το οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ θέτει ζήτημα για το αν η Τουρκία -η οποία μπλοκάρει την ένταξη στο ΝΑΤΟ Σουηδίας και Φινλανδίας- έχει σήμερα, στην κατάσταση που βρίσκεται και με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει, θέση στη συμμαχία.
Το άρθρο σημειώνει ότι πλην της Τουρκίας, κάθε μέλος του NATO έχει καλωσορίσει με ενθουσιασμό τη Φινλανδία και τη Σουηδία. Επίσης, τα μέλη της συμμαχίας, πλην Τουρκίας, έχουν δείξει σταθερή αποφασιστικότητα μετά την εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Με εξαίρεση τη πώληση επιθετικών drones στην Ουκρανία, η Άγκυρα δεν έχει προφέρει πολλά στο Κίεβο. Απλώς ο Ερντογάν προσπάθησε να τοποθετηθεί ως μεσολαβητής μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, όπως είχε επιχειρήσει να κάνει και με τους Ταλιμπάν (χωρίς επιτυχία) κατά την αποχώρηση των ΗΠΑ το 2021.
Οι καλές σχέσεις με τη Μόσχα
Η στάση του Ερντογάν βασίζεται στις στενές σχέσεις που διατηρεί με την Μόσχα, ειδικότερα στην αγορά από του συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία το 2017. Από την αρχή της εισβολής της Ρωσίας, ο κ. Ερντογάν αρνήθηκε να στείλει αυτό το σύστημα στην Ουκρανία. Οι κυρώσεις των μελών του NATO κατά της Ρωσίας επέτρεψαν στην Τουρκία να γίνει καταφύγιο για Ρώσους ολιγάρχες, τραπεζικούς λογαριασμούς και επενδύσεις.
Η κακοδιαχείριση της τουρκικής οικονομίας από τον κ. Ερντογάν τον έκανε να έχει ανάγκη από ρωσική οικονομική στήριξη. Ενώ οι μέσοι πολίτες αντιμετωπίζουν αυξανόμενα κόστη για βασικά αγαθά, συνεχίζει να αναθέτει τεράστιες κρατικές συμβάσεις σε συμμάχους, συνήθως μέσω μη ανταγωνιστικών διαγωνισμών και συχνά για «ματαιόδοξα» έργα. Η υποστήριξη της Ρωσίας στηρίζει το καθεστώς του κ. Ερντογάν και παρέχει στον Τούρκο πρόεδρο έναν στενό αντιδημοκρατικό σύμμαχο.
Ζήτημα ελευθερίας
Η ελευθερία και η διαφάνεια στην Τουρκία έχουν υποφέρει από κάθε άποψη υπό τον κ. Ερντογάν. Ο παγκόσμιος δείκτης διαφθοράς για το 2021 κατέταξε την Τουρκία στην 96η θέση, από την 77η όταν έγινε πρωθυπουργός το 2003. Ο Παγκόσμιος Δείκτης Δημοκρατίας του 2021 κατέταξε την Τουρκία στην 103η, από την 88η το 2006. Η Φινλανδία και η Σουηδία κατέλαβαν την πρώτη και την τέταρτη θέση, αντίστοιχα, στη διαφθορά, και έκτη και τέταρτη στον Παγκόσμιο Δείκτη Δημοκρατίας.
Ολιγάρχες κοντά στον κ. Ερντογάν έχουν συστηματικά αποκτήσει τουρκικά ΜΜΕ, ενώ η κυβέρνηση έχει φυλακίσει πολλούς δημοσιογράφους της αντιπολίτευσης, μετατρέποντας τον άλλοτε έντονο εγχώριο Τύπο σε όργανα προπαγάνδας. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν παρενοχληθεί από την κρατική ραδιοτηλεοπτική αρχή. Οι θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες αντιμετωπίζουν καθημερινές διώξεις. Τα δικαιώματα των γυναικών έχουν καταπατηθεί.
Δυνατότητα αποβολής
Η πολιτική ανοιχτών θυρών του NATO ορίζει ότι η ένταξη είναι ανοιχτή σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα που μπορεί να συμβάλει στην ασφάλεια της ευρωατλαντικής περιοχής, εφόσον πληροί ορισμένες δημοκρατικές απαιτήσεις. Εκτός από τον κ. Ερντογάν, κανένα μέλος της συμμαχίας δεν αμφισβητεί την εκπλήρωση αυτών των κριτηρίων από τις σκανδιναβικές χώρες. Αλλά η Τουρκία, η οποία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1952, θα πληρούσε τα πρότυπα για ένταξη σήμερα, αναρωτούνται οι αρθρογράφοι.
Το άρθρο επισημαίνει ότι η Τουρκία είναι μέλος του NATO, αλλά υπό τον Ερντογάν δεν προσυπογράφει πλέον τις αξίες που στηρίζουν αυτή τη μεγάλη συμμαχία. Το άρθρο 13 του καταστατικού χάρτη του ΝΑΤΟ παρέχει έναν μηχανισμό αποχώρησης των κρατών μελών. Ίσως είναι καιρός να τροποποιηθεί το άρθρο 13 για να καθιερωθεί μια διαδικασία για την αποβολή ενός κράτους μέλους που δεν πληροί ούτε τις αρχές ούτε τις πρακτικές απαιτήσεις για ένταξη.
Πηγή: OTAVOICE
Discussion about this post