Η «αστοχία» του ANT1 και τα στερεότυπα

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης σχολιάζει τη νέα εκπομπή του ANT1, Στα Πέναλτι, που παρουσιάζει ο Φάνης Λαμπρόπουλος πριν από κάθε αγώνα του Euro 2020.

Φυσικά δεν τρελάθηκα ακόμα να κάτσω να γράψω μια κριτική για την -έκτακτη- εκπομπή του Ant1, Στα Πέναλτι, που προβάλλεται πριν από κάθε αγώνα του φετινού Euro 2020. Θα ήταν σαν να ζητούσα από ένα παιδάκι 2,5 χρονών να τρώει με μαχαίρι και πιρούνι – για να μην μιλήσω για άλλη κατηγορία ζωής σε αυτόν το πλανήτη. Όμως ένα σχόλιο μπορώ να το κάνω. Ή μάλλον κάτι περισσότερο από σχόλιο, μια διαπίστωση.

Τα στερεότυπα σχετικά με το κοινό του ποδοσφαίρου

Νομίζω, δηλαδή δεν νομίζω, είμαι σχεδόν σίγουρος πως από τις δεκαετίες του ’40 και του ’50 έχουν περάσει πολλά χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια έχει αλλάξει ο πλανήτης και όχι μόνο μια φορά. Και βέβαια μέσα σ’ όλα άλλαξαν και τα στερεότυπα που κατέτασσαν τους ανθρώπους, άνδρες και γυναίκες σε κατηγορίες, απαράβατες δε κατηγορίες. Νομίζω ότι έχει περάσει πλέον η εποχή που οι γυναίκες δεν έβλεπαν ποδόσφαιρο όπως επίσης δεν έβλεπαν ποδόσφαιρο άντρες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ή μάλλον για να το πω πιο σωστά δεν έβλεπαν άντρες που δεν ήταν βαρείς και ασήκωτοι, αξύριστοι ή με μουστάκι, ιδρωμένοι και άπλυτοι, με χρυσές αλυσίδες και μεγάλο νύχι στο μικρό δάχτυλο, που έδερναν τη γυναίκα τους ενδεχομένως ή κάποιες σπάνιες στιγμές κακοποιούσαν τα παιδιά τους, που ξημεροβραδιάζονταν στο καφενείο κλπ κλπ.

Φυσικά αστειεύομαι. Οι άνθρωποι που πήγαιναν να δουν ποδόσφαιρο και τις παλιές εποχές δεν ήταν γουρούνια. Και σίγουρα ήταν λιγότερο γουρούνια από τους σημερινούς. Όμως τα στερεότυπα κατατάσσουν τους ανθρώπους σε συγκεκριμένες κατηγορίες που συχνά δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.

Π.χ. από το 1953 ο Μίμης Φωτόπουλος που έπαιξε εξαιρετικά το Σοφεράκι, όλοι πιστεύουν έως και σήμερα πως κάπως έτσι είναι όλοι οι ταξιτζήδες.

Καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όμως νομίζω πως σας μπέρδεψα λίγο. Θα γίνω πιο σαφής. Κάποιοι στον  ANT1, μάλλον πιστεύουν πως το EURO το βλέπουν σε καφενεία άντρες του παλιού καιρού και είναι σίγουροι πως οι συγκεκριμένοι θα εντυπωσιαστούν στην εποχή όπου το γυμνό αλλά και το πορνό πλημυρίζει μέσω ίντερνετ τα πάντα αν μάθουν πως δυο μικρές ομάδες από υποημίγυμνα κορίτσια που βαράνε πέναλτι σε ένα γηπεδάκι σε ένα πολυτελές resort συνοδεία ενός παρουσιαστή που λέει χοντρά αστεία γυμνασίου – και όχι λυκείου- οφείλει να αρέσει σε όλους όσους μετά θέλουν να δουν τον αγώνα.

Ακόμα και το πιο «φτηνό» είδος μπορεί να γίνει απολαυστικό διαμαντάκι

Φυσικά μια εκπομπή με υποημίγυμνα κορίτσια που επιδίδονται σε αθλοπαιδιές και άλλα σε ανοιχτούς χώρους θεωρείται από τους περισσότερους κάτι φτηνό. Όμως δεν υπάρχουν φτηνά είδη ούτε στην τηλεόραση ούτε στο θέατρο ούτε πουθενά. Υπάρχουν μόνο φτηνά και πάρα πολύ φτηνά παραδείγματα στα είδη που λέμε. Ακόμα και το πιο «φτηνό» είδος αν πέσει στα κατάλληλα χέρια μπορεί να γίνει ένα απολαυστικό διαμαντάκι…

Φυσικά η συγκεκριμένη εκπομπή δεν είναι η περίπτωση του απολαυστικού διαμαντακίου, γιατί για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται ταλέντο, χιούμορ, φινέτσα πάνω από όλα πράγματα που από τη συγκεκριμένη εκπομπή που μιλάμε έχουν πάρει οριστικά διαζύγιο πριν καν ξεκινήσει.

Αν φταίει μόνο ο παρουσιαστής; Καλώς ή κακώς στις εκπομπές που έχουν έναν παρουσιαστή πολλά πάρα πολλά οφείλονται σε αυτόν. Αυτός δίνει τον τόνο. Αυτός μπορεί να σώσει με μια κουβέντα του τα πάντα ή με το αντίθετο να τα καταστρέψει.

Το χιούμορ και η χοντρή πλάκα

Ομολογώ πως δεν με αγγίζει ας πούμε το χιούμορ του κύριου Λαμπρόπουλου. Το αντίθετο. Αλλά να συμπληρώσω πως ούτε το χιούμορ των Ράδιο Αρβύλα στην ουσία με άγγιξε ποτέ. Όμως αυτό είναι προσωπικό γούστο με το τι γελάει κανείς. Οι Ράδιο Αρβύλα είχαν και έχουν πάντα θέση και άποψη. Έκαναν καυστική κριτική και μάλιστα σε όσους ήταν στο τοπ της δύναμής τους κάθε φορά. Είχαν και έχουν επίπεδο, καλλιέργεια και ακόμα και στις περιπτώσεις που ξεπερνούσαν τα όρια, κάτι βέβαια που έχει ανάγκη η κωμωδία και το χιούμορ – ποτέ δεν πέρασαν τα σύνορα του καλού γούστου, ποτέ δεν μπήκαν στην περιοχή της χυδαιότητας.

Ο κύριος Λαμπρόπουλος και στην εκπομπή «Χιούστον το λύσαμε» που είχα δει το χειμώνα που μας πέρασε και σε αυτήν την περίπτωση νομίζω ότι εκτός του ότι δεν έχει χιούμορ, κάνει χοντρή πλάκα ή ακόμα χειρότερα είναι σίγουρος ως «αυτά θέλει ο κόσμος, αυτά θέλουν αυτοί που βλέπουν το EURO».

Στα πέναλτι – Πιο light και από ριάλιτι

Ο κύριος Λαμπρόπουλος επιμένει να παριστάνει τον έφηβο πλακατζή, ανάμεσα σε όλα αυτά τα κορίτσια σαν να βρίσκεται σε ιταλική σεξοκωμωδία του ’70 ενώ η εμφάνισή του θυμίζει μάλλον τον μπαμπά του έφηβο…

Το όλο κόνσεπτ ανήκει στη γνωστή κατηγορία εκπομπών να εμφανιστούν στην οθόνη κορίτσια με λίγα ρούχα και να πετάγεται που και που και κάποιο αστείο. Κάτι πιο Light σε όλα από ένα ριάλιτι. Κυρίως στο κόστος του…

Αλλά πολλά είπα που μάλλον δεν αξίζει και τον κόπο. Μπορεί πολλοί να ζουν ακόμα με τα στερεότυπα και τα αστειάκια του 50 του 60 και του 70 και εγώ να μην καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου…

Τι έχουν να πουν όσοι είναι εναντίον της καταπίεσης της γυναίκας

Όλοι αυτοί όμως και όλες αυτές που αγωνίζονται ειδικά τον τελευταίο καιρό μανιασμένα ενάντια στην καταπίεση της γυναίκας στην δικτατορία της εικόνας της και στον επιβλητικό από την κοινωνία και από κάποιους συγκεκριμένους τρόπο που αυτή οφείλει να ντύνεται να μιλά και να κινείται έχουν μεν καταφέρει πάρα πολλά μέχρι σήμερα για τη θέση της γυναίκας, Αλλά πως τους φαίνεται άραγε αυτή η εκπομπή;

Υποτίθεται πως έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί από σοβαρά κείμενα μέχρι ανάλαφρα σχόλια εναντίον των Μπίμπο, της Barby ακόμα και των μαζορεττών αλλά σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να άκουσα να πει κανείς τίποτα. Βέβαια, καλά είναι τα δικαιώματα, αλλά όχι ο θαυμασμός και το κομπλιμέντο να φτάσουν να γίνουν ποινικά κολάσιμα..

Ούτε και αυτό όμως είναι το πιο σημαντικό και νομίζω πως το τράβηξα υπερβολικά μακριά. Το θέμα είναι πως αυτό εγχείρημα με όλα αυτά τα παλιά στοιχεία, αυτό το φαγητό με την παλιά συνταγή δεν είναι καθόλου διασκεδαστικό και όπως έλεγε ο Ηλιόπουλος για την Αλίκη στο Δόλωμα – μέσα από την πένα του Σακελάριου βέβαια- «Αχ  έχει και χιούμορ, αυτό μας έλειπε μόνο»…