ΕΡΤ: Τότε και Σήμερα – Η πραγματικότητα, ο Μύθος και το παραμύθι

Ο Ιάσονας Τριανταφυλλίδης γράφει για την ΕΡΤ και το ψυχαγωγικό της πρόγραμμα, για το τότε αλλά και το σήμερα.

Υπάρχει ένας ολόκληρος μύθος για την ΕΡΤ σχετικά με το πόσο καλή ήταν παλιά και πόσο ωραία πράγματα μπορούσες να δεις, αλλά μετά η ΕΡΤ χάλασε, απαξιώθηκε, κ.λ.π. κ.λ.π. Αυτό βέβαια είναι ένας μύθος. Αλλά όμως δεν είναι παραμύθι. Γιατί ένας μύθος στο βάθος του κρύβει αλήθειες. Ενώ ένα παραμύθι είναι για να κοιμούνται εύκολα τα παιδιά, είναι ένα υπέροχο ψέμα…

Η ΕΡΤ τότε και σήμερα

Δεν είναι ψέμα ότι κάποτε η ΕΡΤ ήταν εξαιρετική. Αλλά είναι και υπερβολή να λέμε πως μπορεί κάποτε να υπήρξε ιδανικό κανάλι….

Όσο για το αν της άξιζε τέτοια απαξίωση μετά το 1990 αυτό είναι κάτι που έχει συζητηθεί πολύ και όλοι ρίχνουν τις ευθύνες για αυτό ανάλογα στο τι συμφέρει τον καθένα. Άλλος στις κυβερνήσεις, άλλος στους συνδικαλιστές, άλλος στα μεγάλα συμφέροντα που ανήκαν δικά τους κανάλια, άλλος στο ότι οι καλύτεροι πήγαν και έδωσαν τις δουλειές τους σε ιδιωτικά κανάλια κ.λ.π. κ.λ.π. Όλα αυτά τα σχετικά μετά το 1989 έχουν δόσεις αλήθειας. Αλλά πολύ απλά μπορούμε να πούμε ότι σε εκείνη την περίπτωση έφταιξαν πολλά και μαζεμένα. Και σίγουρα δεν είναι της ώρας να θίξουμε αυτό το θέμα.

Όμως αυτό που θέλω να ξεκαθαρίσουμε είναι το πολύ απλό σχετικά με το πόσο υπέροχη τελικά στα αλήθεια ήταν εκείνη η υπέροχη ΕΡΤ για την οποία μιλάνε διάφοροι. Λοιπόν υπέροχη απολύτως σαν κανάλι για να πούμε του στραβού το δίκιο δεν ήταν ποτέ η ΕΡΤ. Από το 1966 που άνοιξε έως σήμερα στην πραγματικότητα δεν υπήρξε καμία κυβέρνηση και οποιοδήποτε καθεστώς που να μην προσπάθησε να την κάνει εργαλείο του. Για αυτό και πάντα ακόμα και σήμερα στον τομέα της ενημέρωσης και της πολιτικής θέσης τα κρατικά κανάλια υστερούσαν όπως και υστερούν.

Όμως η ΕΡΤ μέχρι το 1990 διέθετε πραγματικά εξαιρετικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα πολύ υψηλού επιπέδου. Είχε τα καλύτερα και τα πιο «φρέσκα» ξένα προγράμματα στην ώρα τους σε πολύ ωραία επιλογή και στήσιμο προγράμματος με τα ανάλογα ελληνικά, είχε ελληνικές σειρές καταπληκτικές. Και βέβαια είχε σπουδαία μουσικά προγράμματα…

Το ψυχαγωγικό πρόγραμμα της ΕΡΤ στηρίζει το μύθο της «παλιάς καλής ΕΡΤ» και όχι βέβαια το καταπληκτικό ειδησεογραφικό πρόσωπό της. Και να πούμε πως για αυτό το μη σπουδαίο ειδησεογραφικό πρόσωπο δεν ευθύνονται οι δημοσιογράφοι που πέρασαν κατά καιρούς. Αλλά και αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Αλλά ας μην την κάνουμε αυτή τη στιγμή…

Η τηλεοπτική σεζόν του 2020-2021 στην ΕΡΤ

Στην τηλεοπτική όμως σεζόν του 2020-2021 η οποία οσονούπω τελειώνει ασχοληθήκαμε σοβαρά με τα καινούργια προγράμματα της ΕΡΤ και μάλιστα όχι «ρεπορταζιακά» αλλά κριτικά γιατί και το άξιζαν και το άντεχαν. Δεν σημαίνει πως για όλα γράψαμε τα καλύτερα. Αλλοίμονο στο κάτω κάτω της γραφής στην τέχνη όπως και στη ψυχαγωγία τα καλύτερα υλικά δεν φτιάχνουν πάντα το καλύτερο φαγητό. Όμως το ότι κάποια πράγματα τράβηξαν το ενδιαφέρον και πέρα από το γεγονός ότι ήταν καλά ή κακά μέσα από μια κριτική άποψη ο κόσμος φάνηκε να ενδιαφέρεται για αυτά, να τα βλέπει, να τα συζητάει, να τα προτείνει ο ένας στον άλλον…

Καμιά τριανταριά χρόνια είχε να συμβεί αυτό στην ΕΡΤ. Και δεν είναι καθόλου λίγο.

Για αυτό λοιπόν τώρα που φτάσαμε σιγά σιγά στο φινάλε της σεζόν μπορούμε να κάνουμε έναν απολογισμό και να πούμε κάποια πράγματα.

Δύο εξαιρετικά δείγματα φέτος δίνουν την αξία που ταιριάζει στην ΕΡΤ

Λοιπόν, στις σειρές, εκπομπές κ.λ.π. έχουμε καταρχήν 2 πραγματικά εξαιρετικά δείγματα για τα οποία και ο κόσμος φαίνεται να ενδιαφέρεται αλλά και συγχρόνως είναι στο επίπεδο που οφείλουν να είναι οι σειρές και οι εκπομπές της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Μια και καλή η τηλεθέαση και απαραίτητη αλλά καλύτερα να είναι ψυχαγωγία και όχι φτηνή διασκέδαση ή πλάκα. «Τα καλύτερά μας χρόνια» είναι το σήριαλ που από όλα τα κανάλια συζητήθηκε περισσότερο. Και μάλιστα από τον απλό κόσμο. Και είναι μια σειρά που τιμά και τους συντελεστές της και την ΕΡΤ που την φιλοξενεί. Όσο προχωράνε δε τα επεισόδια τόσο σε πείθει πως δεν ήταν ένα ξάφνιασμα. Αλλά κάτι που πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Νομίζω πως πολλά χρόνια είχε να παιχτεί στην Ελληνική τηλεόραση μια σειρά εποχής. Και μάλιστα κωμωδία σαν αυτήν. Από την άλλη υπάρχει και η μουσική εκπομπή του Νίκου Πορτοκάλογλου το «Μουσικό κουτί», στη σπουδαία παράδοση των μουσικών εκπομπών του παρελθόντος της Κρατικής τηλεόρασης όπως οι μουσικές βραδιές  του Παπαστεφάνου και η εκπομπή για το ελληνικό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου.

Φυσικά όλα δεν είναι τόσο τέλεια. Όμως άμα έχεις δυο τόσο καλές σειρές είναι αμαρτία από το θεό να αρχίζεις να γκρινιάζεις. Και οι άλλες σειρές έχουν το ενδιαφέρον τους. Άλλες περισσότερο άλλες λιγότερο. Οι εκπομπές λιγότερο. Αλλά οφείλουμε καταρχήν να χαιρετίσουμε αυτό το ελπιδοφόρο καλό ξεκίνημα της Κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Και μπορούμε να ελπίσουμε πως θα συνεχιστεί με ακόμα καλύτερα δείγματα. Ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Είναι ωραία να βλέπεις την Κρατική τηλεόραση να μπαίνει ξανά στο παιχνίδι και μάλιστα όπως της αξίζει…

Επί του θέματος θα συνεχίσω…

Υ.Γ. Όπως είδατε δεν έγραψα τίποτα για τον ενημερωτικό τομέα όπου επίσης κυρίως δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι για αυτό.