Τη δεκαετία του 1980 άρχισαν να πωλούνται οι πρώτες έγχρωμες τηλεοράσεις στην Ελλάδα. Στα περισσότερα σπίτια υπήρχε και μια συσκευή, που αποτελούσε το βασικότερο μέσο ψυχαγωγίας της οικογένειας αν και ειδικά στα χωριά και στις κωμοπόλεις θα μπορούσε κάποιος να βρει και σπίτια χωρίς τηλεόραση. Σίγουρα το ποσοστό κάλυψης δεν ήταν το σύνολο της χώρας αλλά οι πωλήσεις είχαν ανοδική πορεία. Την ίδια περίοδο στη μικρή ακόμη αγορά ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών καταστημάτων, άρχισαν να εμφανίζονται οι συσκευές αναπαραγωγής εικόνας, τα λεγόμενα βίντεο, που έκαναν θραύση τις επόμενες δεκαετίες.
Βίντεο – φρενίτιδα
Η εμφάνιση των συσκευών βίντεο συνέπεσε χρονικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονταν στη Μόσχα και οι Έλληνες ήταν πάντα φανατικοί θεατές αθλητικών γεγονότων, ειδικά των ολυμπιακών αγώνων. Μέχρι τότε είχαν πουληθεί 3 χιλιάδες βίντεο. Φυσικά αυτοί οι λίγοι Αθηναίοι ήταν περιζήτητοι….
Καλούσαν συχνά στα σπίτια φίλους και συγγενείς, για τη σχετική φιγούρα και για να δουν ταινίες. Η νέα τεχνολογία ήταν θέμα χρόνου να μπει σε όλα τα σπίτια αν και οι συσκευές ήταν πανάκριβες. Σύντομα στα καταστήματα άρχισε να επικρατεί συνωστισμός. Οι Αθηναίοι σχημάτιζαν ουρές για να αποκτήσουν τα βίντεο, ειδικά τα Χριστούγεννα με τον 14ο μισθό και οι παραγγελίες δεν είχαν προηγούμενο. Η βίντεο-φρενίτιδα ήταν πλέον γεγονός, παρά το ότι οι συσκευές δεν ήταν φτηνές. Κόστιζαν περίπου από πέντε ως επτά μηνιάτικα, αναλόγως το μοντέλο, καθώς η τιμή τους έφτανε ακόμη και τις 150 χιλιάδες δραχμές. Πολλοί όμως συνδύαζαν την αγορά βίντεο με την έγχρωμη τηλεόραση που επίσης μόλις είχε αρχίσει να πωλείται μανιωδώς. Έτσι εκτός από τις περίπου 100 – 150 χιλιάδες, οι αγοραστές έπρεπε να αγοράσουν και τις νέες τηλεοράσεις. Φυσικά και αυτές ήταν ακριβές….
Τα βίντεο κλαμπ
Με την έλευση των συσκευών βίντεο, άρχισαν να ξεφυτρώνουν στις γειτονιές και τα βίντεο κλαμπ. Αρχικά, οι πελάτες μπορούσαν να ενοικιάσουν βιντεοκασέτες με 500 δραχμές την εβδομάδα, αρκεί να έκαναν πρώτα εγγραφή στο κλαμπ με περίπου 5 χιλιάδες δραχμές. Πολλές από τις κασέτες που ενοικίαζαν όμως, δεν είχαν υπότιτλους, ούτε ήταν μεταγλωττισμένες. Γνωστές κι επιτυχημένες ταινίες της εποχής που κυκλοφορούσαν σε βιντεοκασέτες το 1980, ήταν «Η Βασίλισσα της Αφρικής», «Το Εξπρές του Μεσονυχτίου», «Αλ Καπόνε», «Ο Πεταλούδας» και πολλές άλλες, κυρίως δράσης….
Αν κάποιος ωστόσο ήθελε να μην ενοικιάσει αλλά να αγοράσει την κασέτα με το έργο, τότε πλήρωνε επίσης 5 χιλιάδες δραχμές. Τα κινούμενα σχέδια και τα λεγόμενα «Μίκυ Μάους» ήταν λίγο φθηνότερα και προσφέρονταν στην τιμή των 4.000 δραχμών.
Η κατηγορία με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και ενοικιάσεις ήταν κάπου απόμερα ή στο υπόγειο αν υπήρχε.
Φυσικά ήταν οι κασέτες με τα πορνό αν και μερικοί ιδιοκτήτες έφτιαχναν και δικές τους συλλογές με τα best.
O λόγος ήταν η χαρά του πελάτη αλλά και του καταστηματάρχη, που τις χρέωνε ακριβότερα και δημιουργούσε και καλό όνομα στη γειτονιά, για τις έξτρα υπηρεσίες. Παράλληλα, όποιος ήθελε, μπορούσε να κάνει μαγνητοσκοπήσεις αρκεί να αγόραζε βίντεο εγγραφής, το οποίο κόστιζε ακόμη παραπάνω Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, αφού χρειάζονταν και άδειες κασέτες για την εγγραφή. Οι κενές ωριαίες κασέτες κόστιζαν 970 δραχμές, οι δίωρες 1.500 δραχμές και οι τρίωρες 1750 δραχμές αντίστοιχα….
Πηγή:http://www.mixanitouxronou.gr
Discussion about this post