Ε ρε γρίνα που σας έχει πιάσει… Γιατί το παιχνίδι λέγεται «Ποιός Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος», αφού δίνει 100.000; Έτσι είναι ο τίτλος παγκοσμίως, αφού… Άσε που, αν ο ΑΝΤ1 έδινε ένα εκατομμύριο ευρώ, βάλε και το συμβόλαιο του Τανιμανίδη και το κόστος του «Ελλάδα Έχεις Ταλέντο» που δεν έφερε και κανα ταψί διαφημιστικής πίτας, εδώ που τα λέμε… Θα το «κλείνανε το μαγαζάκι» φέτο, νωρίτερα κι απ’τους Ράδιο Αρβύλα. Αμ, δεν υπάρχει και λέξη: «Εκατοχιλιαδούχος». Το ερώτημα στη φετινή εκδοχή του παιχνιδιού είναι ρητορικό, λοιπόν, αδέλφια: «Ποιός Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος;» Θα το μάθουμε σε κάποιο άλλο τηλεπαιχνίδι, κάποια στιγμή, ίσως. Μπορεί και όχι. Προχωράμε…
Εννοείται πως η συντακτική ομάδα (ενός ατόμου) των FlyNews «χώθηκε», «λερώθηκε» και τελικά, έψαξε και βρήκε για τα μάτια σας μόνο, εναλλακτικούς τίτλους του τηλεπαιχνιδιού που – θα συμφωνήσω με τη φίλη μου, Ναταλία Ανδρικοπούλου – αποτελεί την πιο ώριμη στιγμή του Γρηγόρη:
«Ποιός Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος; Αυτός.»
«Ποιός Θέλει να Γίνει Εκατομμυριούχος Ξεκινώντας από 100.000 και Βλέπουμε;».
«Ποιός Θέλει να γίνει Εκατομμυριούχος, Όταν Μπορείς Να Έχεις 100.000€;»
«Ποιός Θέλει Να Γίνει… Παρά Λίγο Εκατομμυριούχος;»
«Πάρε Τώρα 100.000€ και τα Υπόλοιπα Απ’τον Γρηγόρη»
«Όμορφος Εκατομμυριούχος Το Πρωί»
Μη μ’ακούτε όμως, βγάζω χολή που δεν το έδωσε σ’εμένα ο ΑΝΤ1, όσο ήμουν εκεί – γνωστός κομπλεξικός, ο Ούγγα. Κι όπως λένε και στο Twitter του Έλον Μασκ:
Για να είμαστε, όμως και δίκαιοι: Μια χαρά ποσοστά δίνετε σε όποια εκπομπή συμμετέχει, ή παρουσιάζει ο Γρηγόρης. Α, το σωστό, σωστό…
ΑΝΑCΚΟΠΙCIC Κ’ ΜΑΝΟΥΡΑ
Με τίποτα, δεν ευχαριστιέστε, παρόλα αυτά και συνεχίζετε τη γρίνα: Γιατί η Ζενεβιέβ δε μπορεί να αποχωριστεί την τηλεόραση, τώρα που πέρασε η μόδα (της) και συνεχίζει σε μια εκπομπή (Asia Express) που έχει τόση σχέση με τη δουλειά της, όση η εκπομπή της Σίσσυς τώρα με την εκπομπή της Σίσσυς το Σεπτέμβρη; Γιατί η Ναυσικά δεν παρεξηγήθηκε με τη σεξιστική ατάκα του Ατζούν για τα «κορίτσια του συντρόφου της» που στέλνει σχεδόν κάθε χρόνο στο παιχνίδι; Άρα, σ’αυτή τη χώρα δεν πειράζει να είσαι σεξιστής, φτωχός μη γίνεις
Και μου συνεχίζετε: Τι είναι συχνότερο στις εκπομπές; Η φράση: «Έρχονται ραγδαίες εξελίξεις στην υπόθεση της Πάτρας (εδώ και κανα μήνα)», ή ιατροδικαστές που βγάζουν συμπεράσματα για περιπτώσεις που δεν εξέτασαν ποτέ; Και τελικά, γιατί επιτέλους οι Αρχές δε συντονίζονται με τις σκαλέτες των εκπομπών; Τόσο άνιωθες είναι;
Μ’αυτά και με τ’άλλα, σάμπως να έχετε δίκιο που γρινιάζετε, αδέλφια. «Γυρίζω μπιφτέκα» και έρχομαι με το μέρος σας. Είπα-ξείπα, λοιπόν και όλα μπάλα στο Σόουπιτς. Κουμπώνω και Ζιγκ-Ζαγκ με «Ευτυχώς που Ξέχασα να Μεγαλώσω» και φύγαμε για τα «FlyNews» αυτής της εβδομάδας.
Elon Musk Vs Twitter: Έχεις Λεφτά; Κάντα Ομόλογα ΕΤΒΑ.
Πώς γίνεται να έχω «σπάσει το κεφάλι μου», γιατί ο Έλον Μασκ έκανε τα αδύνατα, δυνατά προκειμένου να πείσει τους μετόχους του Twitter να του πουλήσουν την πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης και ταυτόχρονα μου φαίνεται και το πιο λογικό; Γιατί δεν πήγε στο TikTok, ας πούμε, που έχει λυσσάξει η νεολαία αναδεικνύοντας Τσελέμπριτιζ παγκόσμιας κλίμακας με έσοδα ισάξια μεγάλου ποδοσφαιρικού παίκτου; Γιατί δεν αγόρασε, το Instagram; Τσάμπα παράγει η ελληνικιά Σόουπιτς περιεχόμενο-κόντεντ με κλάματα, εξομολογήσεις και μπιφ; Τι άλλο ήπρεπε, δηλαδή να ποστάρουν οι Έλληνες ίνφλουενσερζ για να τους παρατηρήσει ο «πολύς» κύριος Μασκ; Κανα τεστ Παπ; Έλεον, Μασκ μου…
Ας έπαιρνε το νυφοπάζαρο το FB, ένα Linkedln έστω, να φαίνεται πιο «ψαγμένος», βρε αδελφέ… Κι όμως, ο ιδιόρρυθμος επιχειρηματίας με την «καούρα» να πηγαινο-έρχεται στο διάστημα όπως ο Γακουμάτος στο πάνελ της Μαλέσκου, ήθελε το Twitter. Και προσέξτε: Πλήρωσε στον κάθε μέτοχο το μερίδιό του σε πολλαπλάσια αξία ($54.2 ανά μετοχή), ώστε να μην έχουν επιλογή, παρά να του το δώσουν. Το θέλει πολύ, Αννίτα μου. Το θέλει.
Οι Ίνφλουενσερζ δεν το προτιμούν γιατί δε μπορούν να κάνουν κλαψτόριζ, ενώ οι Ζούμερζ δεν το θέλουν γιατί δε γίνεται να τραγουδάνε το “Madame” και να μας ξύνουν τ’άντερα σε 280 χαρακτήρες.
Για τίποτα, σας λέω, το «μπλε πουλί». Ούτε καν εμπορική τοποθέτηση «σηκώνει» πολύ. Εμ, τι το θέλει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο το Twitter; Για τα θρεντς με τους ψόφους και τους καρκίνους, τις κομματικές «υπόγες» ή για την άποψη του κάθε πικραμένου «Ουγγαρέζου» που αν δε βρίζει, δεν ποστάρει;
Του Λόγου το Πουλί Ελεύθερα Κελαηδά
Ο ίδιος ο Μασκ ανέφερε πώς: «Η ελευθερία του λόγου είναι το θεμέλιο μιας δημοκρατίας που λειτουργεί και το Twitter είναι η ψηφιακή πλατεία της πόλης, όπου συζητούνται θέματα ζωτικής σημασίας για το μέλλον της ανθρωπότητας». Άρα, αγοράζει το «Τιτιβιστίρι» ένα σκασμό λεφτά για να διασφαλίσει το ελεύθερό του, κελάηδισμα; Τι αλτρουισμός είναι αυτός;
Απ’την άλλη, αν σκεφτείς πώς, πράγματι, αυτό που διαχωρίζει το Twitter απ’τα άλλα Social Media είναι η ύπαρξη άποψης περισσότερο παρά περιεχομένου, κάπως τα πράγματα αρχίζουν να αποκτούν ένα νόημα. Θέλει ο Έλον Μασκ να προστατεύσει την ελευθερία λόγου; Μακάρι… Θέλει να την ελέγξει; Μπορεί… Γίνεται; Όσο γίνεται και στα υπόλοιπα Media. Ξέρετε αδέλφια, έλεγχος της γνώμης – εν προκειμένω της κοινής – δε συνίσταται μόνο όταν υπαγορεύεις ένα tweet, αλλά και όταν αποδοκιμάζεις ένα άλλο. Χειραγώγηση επίσης, αποτελεί το να «πολλαπλασιάζεις» tweets σα να αποτελούν την κυρίαρχη άποψη, ή να αποθαρρύνεις τον αντίλογο. Και αν το Twitter ελέγχεται, ποιός μας λέει πώς θέλει να το κάνει ο Μασκ και δε συμβαίνει ήδη απ’τον προηγούμενο;
Ανέκαθεν τα Μ.Μ.Ε. οι διαχειριστές και οι Τσελέμπριτίζ τους (οπίνιον λίντερζ στο χωριό μου) ήταν στόχος χειραγώγησης, αδέλφια μου. Τι καλύτερο να ελέγχεις τον βοσκό και να σου ανήκει και το μαντρί; Το θέμα είναι κατά πόσο ο καθένας μας αντιμετωπίζει τον εαυτό του, ως πρόβατο και τη συμμετοχή του στη «μάζα»(τηλεθεατής, ακροατής, ή φόλοουερ) ως κοπάδι. Ναι, λοιπόν, όλοι και όλα έχουν την τουι-τιμή τους. Το θέμα είναι πόση αξία δίνεις στο κάθε τιτίβισμα που «ακούς» και πώς έχεις θωρακίσει τον εαυτό σου να καταλαβαίνει πότε πρόκειται για κράξιμο, ή για κελάιδισμα. Κάπως έτσι λειτουργούν τα πάντα στα Μ.Μ.Ε. και τώρα, στα Σόσιαλ Μ.Μ.Ε. Η κριτική σκέψη με την οποία υποδέχεστε κάθε ποστάρισμα του δίνει υπόσταση στη Δημόσια Σφέρα και αξία στην αγορά του Έλον Μασκ.
Ιωάννα Παλιοσπύρου κ’ Άλλοι Σούπερ-Ήρωες Χωρίς Μάσκα στην Φίλτρο-Land
Ίσως το διάβασα κάπου, μπορεί να το είδα και σε κάποια ταινία. Η συζήτηση αφορούσε τους σούπερ-ήρωες και τη «μεταμφίεσή» τους, όταν δεν πολεμούν το κακό. Βρήκα, λοιπόν, έναν πολύ εύστοχο παραλληλισμό κάπου εκεί, ο οποίος με έβαλε σε σκέψεις για τον «διάλογο» ανάμεσα σ’αυτό που δείχνουμε και σ’εκείνο που πραγματικά είμαστε. Η μάσκα της Ιωάννας Παλιοσπύρου που το μόνο που καταφέρνει είναι να αναδείξει το πόσο όμορφη είναι και όχι να το κρύψει, τα φίλτρα στο Instagram που εξισώνουν το «φαίνεσθαι», αδιαφορώντας για το «είναι» και μια τηλεόραση με παρουσιαστές παραμορφωμένους (ναι, δε φοβάστε να το βλέπετε και φοβάστε που το γράφω;) που έχασαν το μέτρο περιπλέκονται «γλυκά» στη συζήτησή μας.
Τι έλεγε εκείνη η αναφορά στους σούπερ-ήρωες για τη δική τους, μάσκα και τι σχέση έχει με όλα αυτά; Αφορούσε, λοιπόν, τον Σούπερμαν και τη διαφορά του απ’τους «συναδέλφους» του: Ενώ, όλοι οι άλλοι, λοιπόν, φορούν τη μάσκα για να γίνουν οι σούπερ ταυτότητές τους, ο Σούπερμαν μεταμφιέζεται σε Κλαρκ Κεντ, για την κρύψει. Οι άλλοι είναι καθημερινοί άνθρωποι και φορούν τη στολή του σούπερ-ήρωα, ενώ ο Καλ-Ελ είναι έτσι «απ’τη μάνα του» και φορά τη μάσκα/γυαλιά του για να μπορέσει να περάσει απαρατήρητος στην «κανονικότητα». Πού βρίσκεται η μάσκα και πού η μεταμφίεση στις δύο περιπτώσεις; Πώς διαχωρίζει το «φαίνεσθαι» απ’το «είναι» και τελικά, βοηθά περισσότερο να κρυφτεί ένας άνθρωπος, ή να κρύψει μια ολόκληρη κοινωνία από αυτόν;
Μια μάσκα έχει δυό όψεις, την εσωτερική που προστατεύει το πρόσωπο και την εξωτερική που κρύβει την κοινωνία και τις αντιδράσεις της από εκείνον. Μέσα «είναι», έξω «φαίνεσθαι», δηλαδή. Το πρόβλημα στα φίλτρα του Insta, τις απανωτές πλαστικές επεμβάσεις των παρουσιαστριών που δε μπορούν ν’ανοίξουν καλά καλά το στόμα πλέον (αλλά ωρύονται τηλεοπτικά πως οι γυναίκες πρέπει να αγαπούν το σώμα και το πρόσωπό τους. Μα, για ποιά αγάπη μιλούν, όταν έχουν «σακατέψει» τα δικά τους χαρακτηριστικά για να μοιάζουν με όλα τα υπόλοιπα που προβάλλονται; Πού είναι η διαφορετικότητα, η ιδιαιτερότητα και ο σεβασμός σε όλο αυτό;) Το πρόβλημα, λοιπόν, σε μια κοινωνία ολόκληρη είναι όταν το «φαίνεσθαι» περνιέται για «είναι». Όταν η μάσκα έρχεται τα μέσα-έξω και όταν ο Μπάτμαν πηγαίνει για δουλειά με μπέρτα, κέρατα και βαμμένα μάτια… Και πρεσβεύει κιόλας ότι δεν πρέπει να φοράμε μάσκες στη Γουέην Έντερπράηζιζ, αλλά να αγαπάμε αυτό που είμαστε.
Κι εδώ, αδέλφια μου, έρχεται η Ιωάννα Παλιοσπύρου στη συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη να δείξει ότι υπάρχει ελπίδα, ακόμη και σ’αυτήν την τηλεόραση της μόστρας. Στο παράδειγμα της Ιωάννας η μάσκα αναδεικνύει την ομορφιά της, κρύβει την ασχήμια μιας κοινωνίας και αποτελεί θρίαμβο του «είναι» επί του «φαίνεσθαι». Γιατί ο Κλαρκ Κεντ μπορεί να συνεχίσει να πετά και να σώζει τον κόσμο ακόμη και φορώντας κοστούμι και γραβάτα.
Κουιζάρα
Και φύγαμε για την Κουιζάρα μας
Ποιά παρουσιάστρια έπεσε στα πατώματα (κυριολεκτικά) του καναλάρχη παρακαλώντας για μια δεύτερη ευκαιρία τη σεζόν που έρχεται;
Καλό μήνα, αδέλφια. Να προσέχετε τους εαυτούς σας, να εκφράζετε τα συναισθήματά σας κι ας σας θεωρούν γραφικούς, ή τα εκλαμβάνουν ως δεδομένα, προτιμώντας όποιον τους παιδεύει. Στο τέλος άλλωστε, τι μένει; Δυό πράγματα: Ότι αγαπήσαμε, εκτιμήσαμε στιγμές, ανθρώπους, τη ζωή την ίδια και το εκφράσαμε (δεν το κρατήσαμε για εμάς), αλλά και ένα τραγούδι… «Η Ζωή σου Φωνάζει» από Κίτρινα Ποδήλατα, λοιπόν και ραντεβού την Τετάρτη, αδέλφια:
Discussion about this post