Μέθοδος Λατινοπούλου
Έχετε καταλάβει ότι στις επερχόμενες εκλογές η Λατινοπούλου θα «βγει» με τα τσαρούχια, ε; Γιατί το θίγω; Μα επειδή η Σόουπιτς έχει παίξει τον μεγαλύτερο ρόλο σ’αυτό, βουνά μου. Και μπορεί κάποιος να το έβρισκε λογικό, ένεκα του κενού στην ακροδεξιά εντός «συνταγματικού τόξου» που παραμένει χωρίς εκπρόσωπο στη χώρα μας, μια που όσοι προσπάθησαν «μας βγήκαν» ή κλόουν, ή εγκληματική οργάνωση, ή απλά, προσχώρησαν στη συντηρητική παράταξη. Μπορεί ακόμη, κάποιοι να περιμένουν πως η Λατινοπούλου θα εκλεγεί μετά από τόσο ντόρο, αλλά το θέμα είναι πιο σύνθετο, θαρρώ. Άσε που έπιασε και τους εγχώριους Τσελέμπριτιζ στον «ύπνο»…
Υπάρχει, που λέτε, μια τεχνική στην Επικοινωνιολογία, η οποία στηρίζεται στη δυσφήμιση. Ναι, σωστά διαβάσατε. Πριν χρόνια η δαιμόνια διευθύντρια μάρκετινγκ του ραδιοφώνου που συνεργαζόμουν εφάρμοσε αυτήν την πρακτική σε έναν «απαράδεκτο» διαγωνισμό. Για την ακρίβεια – μπορεί και να το θυμάστε – ο σταθμός ανακοίνωσε ότι οι ακροατές θα συμμετείχαν στη διαδικασία με έπαθλο μια πλαστική στήθους (για την ακρίβεια τα χρήματα για μια τέτοια). Μάλιστα, είχε εγκριθεί και βγει στον «αέρα» και σχετική οπτικο-ακουστική καμπάνια για περίπου 2 μήνες. Σεξιστικό, επιφανειακό, απάνθρωπο, απαράδεκτο και λίγα σκέφτεστε, αδέλφια. Αφήστε με, όμως να σας δείξω τη μεγάλη εικόνα αυτής της οπτικής.
Η «καμπάνια» δεν έσβησε ούτε ένα επικριτικό σχόλιο για 2 μήνες. Ο σταθμός και οι παραγωγοί έφαγαν τέτοιο «κράξιμο» που μπροστά μας η Μαλέσκου θα φάνταζε νεροτσουλήθρα. Αυτός, όμως, ήταν και ο σκοπός… Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη πρακτική μάρκετινγκ προχωράς σε μια προκλητική ενέργεια που προκαλεί την αντίδραση του κοινού. Αφήνεις τον κόσμο να σε βρίσει (αν θέλει), χωρίς αντίδραση από πλευράς brand. Μετά τους 2 μήνες και όταν ο «θόρυβος» κοπάσει, μπορείς να «μαζέψεις» λίγο τα σχόλια (και αυτό, όχι υποχρεωτικά). Σε κάθε περίπτωση, όταν – αργά, ή γρήγορα – η δικαιολογημένη «λάσπη» ξεχαστεί, ή τη συνηθίσουν, αυτό που παραμένει είναι το προϊόν που μόλις έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό – για τους λάθος λόγους, αλλά έγινε γνωστό…
Όταν κανείς δεν ξέρει τον Ουγγαρέζο, με άλλα λόγια κι εκείνος φοράει το βρακί στο κεφάλι για δυό μήνες, όλοι θα μιλούν για τον βλάκα Δημήτρη με το βρακί-καπέλο. Όταν με το καλό το βγάλω δε θα έχει πια σημασία, γιατί θα με έχουν μάθει ακόμη και χωρίς το εσώρουχο για μπαντάνα – ανορθόδοξη μέθοδος, αλλά άχαστη.
Προσθέστε τώρα στην εξίσωση και έναν τύπο ήδη γνωστό στον δημόσιο βίο (με θεατές, ακροατές, φόλουερζ κι ό,τι τραβάει η ψυχή σας). Ανάμεσα σε όλους βρίζει κι εκείνος/εκείνη τον προκλητικό Ούγγα – Και… Μπίνγκο. Μόλις το brand μας ακούστηκε σε όλη την εμβέλεια των ακολούθων του Τσελέμπριτυ. Όσο πιο αγαπητός δε, τόσο καλύτερο το «μεγάφωνό» του. Σας θυμίζει κάτι;
Πολλοί δε γνώριζαν την Αφροδίτη Λατινοπούλου πριν της απαντήσει η Δανάη, ή πριν την καλέσει η Φαίη στην εκπομπή για να «αρπαχτούν» τελικά. Πλέον, ανεξαρτήτως αυτών καθαυτών των απόψεών της, η κα Λατινοπούλου μετρά πολέμιους, αλλά και υποστηρικτές σε ένα πολιτικό φάσμα που αναζητά, πράγματι, δημόσιο εκφραστή. Απολαμβάνει δηλαδή οντότητας στη δημόσια σφαίρα και έχει συγκεκριμένο στίγμα που αναγνωρίζεις, χάρη στον κάθε Τσελέμπριτυ που της απάντησε. Άσε που τώρα, τους «γλεντάει» κι από πάνω. Δεν ξέρω, αν κάτι από τα παραπάνω έγινε με σχέδιο (σίγουρα όμως το αποτέλεσμα είναι αυταπόδεικτο).
Εγώ, πάντως, αν εκλεγόμην ένα ευχαριστώ θα το έλεγα στη Σόουπιτς και θα χτύπαγα συγκαταβατικά την πλάτη του Κωνσταντίνου Μπογδάνου που δεν το σκέφτηκε πριν από μένα και έφαγε τη σκόνη μου…
Μια στο Νερό και Άλλες «Τρύπες»
Δηλαδή, αν τα βάλουμε κάτω, αδέλφια, εξαιρώντας την αποχώρηση της Φαίης απ’τον ΑΝΤ1 και την ανακοίνωση της μετακίνησής της στον ενημερωτικού χαρακτήρα ΣΚΑΪ που αποτελεί τη μεταγραφή της χρονιάς, σύμφωνα με τα υπόλοιπα που ακούγονται, τι έχουμε να περιμένουμε του χρόνου από την τιβί; Μια τρύπα στο νερό…
Όχι, δε γκρινιάζω πάλι. Πείτε μου εσείς, δηλαδή, τι διαφορετικό θα δούμε; Άντε ένα ενδιαφέρον να έχει πως θα διαμορφωθεί το Πρωινό του ΑΝΤ1 με επικεφαλής τον Γιώργο (άντρας μόνος παρουσιαστής σε πρωινή ζώνη μετά από χρόνια). Κατά τα άλλα, τι καινούριο θα δείτε; Τη Δούκισσα και τον τρόπο που παρουσιάζει δεν την ξέρετε; (Και δεν το λέω με κακή πρόθεση). Τη Φαίη; Μήπως τη Ρούλα, βρε σατανάδες; Ή τα πάνελ που ανταλλάσσονται σα πληθυσμοί μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή. Ακόμη και η Καινούριου δεν είναι πλέον «καινούρια».
Σιγά, ρε Τσάκαλε (θα μου πείτε σωστά), εσύ κανας πρωτοεμφανιζόμενος είσαι; Ή η εκπομπή στην οποία συμμετέχεις περνιέται για νέο φορμά. Αλλά και οι παρουσιαστές στις άλλες ζώνες – οι ίδιοι και οι ίδιοι που κάνουν τα ίδια και τα ίδια; Άξιον και δίκαιον, θα σας απαντήσω. Όμως, εγώ δεν έχω εκπομπή για να δείτε πώς θα την έκανα, ενώ και οι άλλοι παρουσιαστές δεν πρέπει να αλλάξουν ύφος παρουσίασης. Μπορούν όμως (θεωρητικά) να εξελιχθούν και να μην υιοθετούν πλέον το «ασφαλές». Ρισκάρουν όμως, εσείς που τους συνηθίσατε κάπως να τους στρέψετε την πλάτη σας και, πιστέψτε με, δεν ξέρετε τι πάει να πει γκρίνια με αφορμή τα νούμερα… Χίλιες φορές να πείτε κατά τη διάρκεια του σεξ το όνομα πρώην σας – λιγότερα θ’ακούσετε.
Η κακομοίρα η Μαλέσκου σας έφταιξε που μπορεί να έκανε εκπομπή σα να ήρθε στη γη για να νουθετίσει την τιβί, τουλάχιστον όμως, αποτελεί μια νέα παρουσία που πρέπει να κάνει ένα ζυγοστάθμισμα και να ξαναμπεί στο σιρκουί – θα είναι απώλεια να μην βρίσκεται κάπου τηλεοπτικά του χρόνου. Τι ήθελε κι αυτή να πει «ραντεβού το Σεπτέμβρη»; Ορίστε μας τώρα, να την έχουμε και άγχος, μην εκτεθεί (κι άλλο).
Μόνο το Star σε ψυχαγωγία και δελτίο συνεχίζει να τολμά επενδύοντας σε νέα πρόσωπα, αδέλφια – το σωστό να λέγεται. Λίγη υπομονή να είχαν στο «χτίσιμο» και θα τους «καθόταν» θεωρώ. Απ’την άλλη, τα ποσοστά τηλεθέασης που δίνετε κι εσείς «μιλούν» από μόνα τους δείχνοντας ότι προτιμάτε τους οικείους παλιούς παρουσιαστές – αλήθειες μόνο. Να περιμένω επιστροφή Μίλτου Μακρίδη, Σοφίας Αλιμπέρτη και Τζέλας Παυλάκου (πλάκα πλάκα, μακάρι να τους γνώριζα από κοντά), ή να κάτσω στ’αυγά μου;
Ο Άρης, ο Γιώργος, ο Κώστας και Μια Αποψούλα
«Στοχοποιούμαι για την άποψή μου» αναφώνησε αγανακτισμένος ο δημοσιογράφος και Διευθύνων Σύμβουλος του ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού ΣΚΑΪ, Άρης Πορτοσάλτε. Δε θέλω να επικεντρωθούμε στο πρόσωπο, γιατί η άποψη στην οποία αναφέρεται έχει να κάνει με πολιτικά ζητήματα και δρώμενα, τα οποία δεν αποτελούν αντικείμενο αυτής της στήλης και των γραμμών του συγκεκριμένου κειμένου. Άσε που, όταν ο κος Πορτοσάλτε που έχει δεχτεί και πάνω από μία φορά επίθεση με γκαζάκια στην είσοδο της πολυκατοικίας του μιλά για «στοχοποίηση» καταλαβαίνετε πως τα μεγέθη «ξεφεύγουν» απ’τον μικρόκοσμο της τηλεοπτικής αποψούλας στη Σόουπιτς και η κατάσταση πάει σε άλλο επίπεδο.
Υπό ΚαπαΣίγμα, λοιπόν (κανονικές συνθήκες), ας μιλήσουμε για τη στοχοποίηση της άποψης στην τηλεόραση και στα Μ.Μ.Ε. Όπως τό ‘γραψα, έτσι το αμφισβητώ κιόλας, αδέλφια. Θεωρώ δηλαδή ότι δεν υπάρχει κιόλα. Τι θέλω να πω; Μα, ότι καμία άποψη δε στοχοποιείται στον δημόσιο λόγο (και καλά κάνει). Για να μη σας πω, ότι ο καθένας τοποθετείται όποτε θέλει για ό,τι θέλει, ακόμη κι αν δεν έχει ιδέα τι λέει, ή τι γράφει – το άλλο άκρο, δηλαδής. Και γιατί διαμαρτύρονται τότε οι απανταχού «αποψίστες» ότι όποιος «τα χώνει» στοχοποιείται, όπως στην πολιτική εκδοχή του φαινομένου, ο κος Πορτοσάλτε;
Μα, ειδικά όσον αφορά τη Σόουμπιτς, δε στοχοποιείται η άποψη αδέλφια – επιμένω – αλλά ο τρόπος που εκφέρεται από έναν νουμεράκια παρουσιαστή, έναν κάφρο πανελίστα, ή έναν ελλιπώς μορφωμένο/ενημερωμένο γραφιά που αυτο-αποκαλείται τηλεοπτικός συντάκτης γράφοντας στο site “ΧίπιΚάηΈι.gr”. Αυτό και η εμμονική επανάληψή της άποψης αυτής σε κάθε περίσταση. Δε στοχοποιείται, λοιπόν, ο Άρης, ο Κώστας, ο Γιώργος ή ο Δημήτρης με την «αιχμηρή» άποψη (τυχαία τα ονόματα, μπορεί και όχι), αλλά ο τραχύς τρόπος τους και η αδυναμία να πουν καλό λόγο για συγκεκριμένους (τους ίδιους κάθε φορά, όμως) ανθρώπους. Το πρόβλημα, λοιπόν, για να αναφερθούμε και στο παράδειγμα εκκίνησης αυτών των γραμμών δεν είναι η «γνώμη Πορτοσάλτε», αλλά το ότι δεν αλλάζει. Αυτή η προβλεψιμότητα αποτελεί το αντικείμενο της κριτικής και όχι καθαυτή η άποψη.
Κατά τα άλλα, ειδικά την εποχή της απόλυτης απορρύθμισης στα Media (Τηλεόραση, Ραδιόφωνο, Τύπος, Social) οι αποψούλες πάνε, έρχονται και δεν ελέγχονται. Ακόμη όμως, αδέλφια και στις ακραίες περιπτώσεις ανθρώπων που, όπως εξηγήσαμε, η γνώμη τους «ενοχλεί», επειδή τη διατυπώνουν προκλητικά, ή γιατί απλά δεν αλλάζει… Ακόμη και τότε: Οφείλεις να παραδεχτείς εκείνον που υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του όσα λέει και φέρει την ευθύνη τους.
Κανένας δε στοχοποιεί κανέναν, λοιπόν. Βγες με τ’όνομά σου και εκφράσου. Αν δε βρίσκεις καλό να πεις για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τον Καπουτζίδη, ή τον Ουγγαρέζο δε σου φταίει κανείς… Άποψή σου είναι. Να ξέρεις όμως πως θα την προτιμούν εκείνοι που επίσης δε συμπαθούν τους παραπάνω. Μη ζητάς τα ρέστα, όμως κι απ’τους υπόλοιπους που σε θεωρούν προκατειλημένο – γιατί είσαι, βουνό μου.
Κουιζάρες
Ποιός τύπος ζητά χρήματα για να εκθειάσει, ή να «θάψει» ανθρώπους του χώρου (παρουσιαστές, τραγουδιστές, επιχειρηματίες, ακόμη και πολιτικούς) στα κείμενά του; Το αν του τα δίνουν είναι μια άλλη ιστορία.
Και…
Για ποιά παρουσιάστρια που παρουσιάζεται ότι «αναβαθμίζεται» στα site, «βράζει το κανάλι» γιατί πάλι παραμέρισε καλούς επαγγελματίες ετών χρησιμοποιώντας την εύνοια του διευθυντή;
Ήρθε η ώρα των διακοπών και για μένα, αδέλφια. Όμως το Youfly.com και την επικοινωνία μας, δεν τα αφήνω. Θα είναι ο προσωπικός μου, αναπνευστήρας στο μακροβούτι της καλοκαιρινής ανάπαυλας (πσσσσς τι έγραψα πάλι…) Να ηρεμήσουμε όλοι, αδέλφια και να προσέξουμε την υγεία μας και τον διπλανό μας. Καλή η αυτό-βελτίωση αλλά με λιγότερο «αυτο-» θα έλεγα εγώ. Αλλά, ποιός είμαι κιόλας εγώ να σας κάνω και μάθημα; Καλή αντάμωση, αδέλφια μου. Α, και… «Αντιγραφέα της Στήλης», λέω να αφήσω μουστάκι το καλοκαίρι. Επειδή εσύ έχεις ήδη, άσε ελιά στο πρόσωπο, άμα είναι. Κλείνω με «Hippy Hippy Shakes» απ’την ταινιάρα «Coctail» με τον Tom Cruise που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο σινεμά το 1988 σαν προχθές.
Discussion about this post