Η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, οι «Μανούρες» του Σεργουλόπουλου και ο Νικηφόρος

Έλα, σήμερα, στολίστε, σας παρακαλώ… Άσε που, μια βδομάδα ψάχνω λαμπάκια και κάποια συγκεκριμένα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά και τα έχετε πάρει. Άρα, εφοδιάζεστε και καλά κάνετε. Πάμε να μπουμπουνίσουμε χριστουγεννιάτικη ζεστασιά, λοιπόν… Όχι τίποτα, μπας και γεννηθεί ο Χριστός στις καρδιές μας μια ώρα αρχύτερα, αδέλφια μου. Αυτό θα ήταν μια ωραία αλλαγή – μια αλλαγή πορείας προς το καλό, την ηρεμία και την αγάπη, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Μην κουνηθείτε. «Κουμπώνω», όπως είμαστε χριστουγεννιάτικη τραγουδάρα «It’s the Most Wonderful Time of the Year», φτιάξτε καφέ να μυρίσει το σπίτι και ξεκινάμε τα σημερινά #FlyNews μας

ΑΝΑCΚΟΠΙCIC

Μια που συζητάμε πάντως για αλλαγές στους τίτλους των εκπομπών με αφορμή τον Φώτη Σεργουλόπουλο που ζήτησε το λόγο από τη Τζένη Θεωνά για την εκπομπή «Μανούλες», εγώ θα αντιπρότεινα και τη δική τους εκπομπή να τη μετονομάσουν σε «Μανούρες», μέχρι τουλάχιστον να τους «περάσει» αυτή η αίσθηση «μεσημβρινής αστυνομίας τηλεοπτικού λόγου»…

Κι εκεί που η Βίκυ Καγιά «απασφάλισε» στο GNTM κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε, αν αυτός που μοντάρει δε νοιάζεται για την εικόνα της, ή απλά, πήγε για κατούρημα σ’ εκείνα τα καρέ του καυγά με τον Καράβα… Εκεί που, της φέρνουν πίσω και την Χατζηπαντέλης κάνοντάς μας ν’αναρωτιόμαστε, τελικά, αν έχει κάτι μαζί της το κανάλι… Εκεί, που μια ολόκληρη Σόουπιτς «ξύπνησε και θυμήθηκε» την Κωνσταντίνα Σπυροπούλου του 2014, τώρα που ακόμη και η ίδια η Κωνσταντίνα προχώρησε και δε θυμάται ούτε η ίδια εκείνον τον εαυτό της. Κάπου εκεί λοιπόν, ξημέρωσε Κυριακή αδέλφια στην ηλιόλουστο (μπορεί και όχι) χωριό της ελληνικής Σόουπιτς. Κι εγώ σε μια γωνιά, να γράφω…

Η Κωνσταντίνα, ο Κάπτεν Αμέρικα, το Ροντβάιλερ κ’ ένα Καρπούζι

Μωρ’ δε θα γράψω τίποτα, λέω. Λίγο η αντίδραση που, όταν έλεγα εγώ «Ρίχτε μια ματιά εκεί στον Alpha, κάτι δεν πάει καλά» τότε σφυράγανε όλοι κοιτώντας προς Βαρυμπόμπη, λίγο που τώρα όλοι έχουν μια αποψούλα για ένα θέμα που «μπαγιάτεψε», γιατί δεν υφίσταται πια… Ασταδιάλα, είπα.

Ύστερα, σκέφτηκα ότι αυτή η όμορφη κατάσταση #not ξεμπροστιάζει μοναδικά την υποκρισία της αγαπημένης μου Σόουπιτς με το λεφούσι των Τσελέμπριτιζ να ρουφάνε σα σμήνος από μύγες το «καρπούζι» και όταν αυτό σωθεί να σκορπούν προς άλλη μελιστάλαχτη πηγή. Και σα να μην έφτανε αυτό, να διατυμπανίζουν κι από πάνω ότι το καρπούζι δεν είν’ του γούστου τους ως φρούτο και πως, ποτέ δεν ήταν. Όσον αφορά το σήμερα δε, που μας νοιάζει: Είναι μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε πιο είναι το «σύγχρονο καρπούζι» που ξεζουμίζει κάθε «γλείφτης» του χώρου μας που σέβεται τον εαυτό του (μόνο αυτός).

Ας γράψω είπα, λοιπόν, μπας και έχει απομείνει μια στάλα παροπλισμένου φιλότιμου στους εμπλεκόμενους, ή τουλάχιστον μάθουν οι νεότεροι που μπαίνουν στον χώρο με θαυμασμό, τα ρεζιλίκια μας. Έτσι κι αλλιώς, εγώ τα θυμήθηκα; Οι άλλοι τα ανέσυραν (ξαφνικά) μαλώνοντας από γινάτι ένα καυγά που «ξεπάγωσε», λες και ήρθε κάποιο πλήρωμα του χρόνου να αναβιώσει. Καυγάς «Κάπτεν Αμέρικα», δηλαδή.

Λοιπόν, τα γράφω σε μπούλετς για να μη σας πρήζω με «σεντόνια»:

• Για να το ξεκαθαρίσω απ’την αρχή: Εγώ έτσι που τα κάνατε, είμαι με Κωνσταντίνα κι απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους του χώρου μου.
• Ε μα ναι… Όταν τα έλεγα, ήμουν ο «εμμονικός» της γειτονιάς. Που, τι έλεγα; Φαίνεται να ακούγονται «φωνές» απ’τον Alpha, δεν πάει κάποιος να δει τι γίνεται; «Φωνές» που τώρα, ακούσανε κάποιοι. Τώρα; Τι να σας κάνω τώρα;
• Γιατί τότε που μίλησα, το έκανα σε περίπτωση που αυτά που ακούγονταν είχαν κάποια δόση αλήθειας, δεν είχα προσωπικά με κανέναν. Αντιθέτως, η ίδια η Κωνσταντίνα μου έκανε τιμητικότατες και πολύ δελεαστικές προτάσεις να συνεργαστούμε, τις οποίες αρνήθηκα από συνέπεια στα λόγια και τα γραπτά μου. Άρα, προσωπικά, μόνο καλά θα μπορούσα να πω.
• Και για να είμαστε σωστοί: Ποτέ κανείς δε μίλησε επίσημα από τους φερόμενους ως απολυμένους, ή παθόντες (ούτε τότε, ούτε τώρα). Πολλώ δε μάλλον, από τους συνεργάτες-κολλητούς που, τώρα θυμήθηκαν ν’αρπάξουν πέτρα.
• Γι’αυτό απορώ: Τότε είχε κάποιο νόημα να υπερασπιστούμε το όποιο δίκιο υπήρχε, αν υπήρχε (γιατί χωρίς πτώμα, δεν υπάρχει δολοφονία). Τώρα, αφού δεν τίθεται κανένα θέμα πια, ούτε καν από τους φερόμενους ως παθόντες, γιατί μαλώνουμε; Αν όλο αυτό το πανηγύρι συμβαίνει για τα «νούμερα», ή για να «χτυπήσουμε» την Κωνσταντίνα τώρα που «μπορούμε», όχι αδέλφια, δε συμμετέχω.
• Θα το ξαναγράψω, όπως και την Τετάρτη: Η Κωνσταντίνα τα πήγε περίφημα στο «Κάτι Ξαναψήνεται» βρίσκοντας επιτέλους έναν οικείο τηλεοπτικό εαυτό να είναι ο εαυτός της. Τώρα δε, έχει τον σύντροφό της, σταμάτησε τις εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις και αναρτήσεις, περιμένει το παιδάκι τους και δείχνει ήρεμη και ισορροπημένη. Μας ενόχλησε; Μας προκάλεσε;
• Γιατί, στην τελική, τι είπε στην Ελένη σε μια στιγμή αυτοκριτικής; Ότι υπάρχουν άνθρωποι που ντρέπεται να κοιτάξει στα μάτια ακόμη κι απ’το πλατώ που βρίσκονταν. Υπάρχει κάτι πιο απολογητικό; Αλλά, όχι… Μυριστήκαμε φόβο, πρέπει να «ορμήσουμε».
• Να «γαβγίσουμε» τώρα, που δεν υπάρχει το Ροντβάιλερ στο σπίτι – και καθόμαστε τα τσιουάουα και κακαρίζουμε. Συγγνώμη αδέλφια, αλλά αυτές οι συμπεριφορές μεταθέτουν το δίκιο κι ο φερόμενος ως θύτης μετατρέπεται σε θύμα, χωρίς καν να προκαλέσει.
• Εδώ, απλά θα προσθέσω ότι και η Κωνσταντίνα (εδώ που τα λέμε) απ’τη μεριά της στα τσιουάουα «ξέσπασε» το δίκιο της αυτή την εβδομάδα. Πού να τα βάζεις τώρα με τα ροντβάιλερ…

Κλείνοντας, αφού σας θυμίσω το «Ερώτημα της Μέρας»: Ποιος είναι το «Καρπούζι» σήμερα, δε μπορώ παρά να αναρωτηθώ ως άλλος Σπύρος Παπαδόπουλος στους «Απαράδεκτους», αδέλφια: Τι έγινε ρε παιδιά; Τι ωραίο «μαγαζάκι» ήταν ο παλιός ο Alpha;

Το Τούνελ και το Φως

«Έλα αγάπη μου, μου μιλάς; Γιατί πότε δε σου μίλησα λέει ο γλυκούλης. Γιατί μου έκλεισες το τηλέφωνο πριν; Α, δε μου το έκλεισες; Αγάπη μου συγγνώμη σου ζητάω. Σε βρίζαμε σε όλη την εκπομπή γιατί νομίζαμε ότι μας έκλεισες το τηλέφωνο και τελικά κατά λάθος έκλεισε; Ωραία δεν έχει δει λέει. Μη δεις εκπομπή σε έχουμε καταθάψει. Το παίρνουμε όλο πίσω παιδιά, δε μας έκλεισε το τηλέφωνο…. Καθόμαστε και τον θάβουμε»…

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στην Κατερίνα Καινούργιου από τη «Σούπερ Κατερίνα» της περασμένης Τετάρτης. Στην άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής με τα λεγόμενά του να επαναλαμβάνονται δημόσια, χωρίς την άδειά του (αν, όντως, τον πήραν ξαφνικά, όπως οι ίδιοι ισχυρίστηκαν) φέρεται να είναι ο Νικηφόρος. Σκέφτομαι τον άνθρωπο που τον «έβγαλαν στον «αέρα» και μάλιστα, δύο φορές, αναλογίζομαι τα λεγόμενα της «συναδέλφου» ότι τον «έβρισαν» και τον «κατέθαψαν» επειδή δεν θέλησε να μιλήσει δημόσια στα καλά καθούμενα ένα πρωινό και συνειδητοποιώ πως, όλο αυτό έγινε, επειδή δε μίλησε στην κάμερα της εκπομπής την προηγούμενη βραδιά. Κοιτάζω το γραπτό μου, τη σβηστή τηλεόραση στο δωμάτιο, μία τον Κούπερ που έχει κουλουριαστεί στα πόδια μου και πάλι το γραπτό μου. Χωρίς να το καταλάβω κρατάω το κεφάλι μου σα να έχω φρικάρει. Έχω…

Προφανώς, ρώτησα, έμαθα και διασταύρωσα τι συνέβη τη βραδιά της προηγούμενης Τρίτης στο City ZEN All Day Bar Restaurant όπου ο Νικηφόρος και η ομάδα του κάλεσαν δημοσιογράφους από όλα τα μέσα (όχι μόνο την τηλεόραση) σε ένα ευχαριστήριο δείπνο (Press Dinner το λέει ο Κούπερ) για να γνωριστούν, να εκφράσει ο καλλιτέχνης την ευγνωμοσύνη του για το ενδιαφέρον τους στην πιο δραστήρια επαγγελματικά σεζόν του και γιατί όχι; Να τους «καλοπιάσει». Λίγη σημασία έχει πού κατέληξα, γιατί λίγη σημασία έχει η γνωμούλα μου, αδέλφια. Γι’άλλο λόγο με το ένα χέρι γράφω και με τ’άλλο κρατάω το κεφάλι μου (ναι, ακόμη…)

Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό, θέλω να σας γράψω κάποιες σκόρπιες σκέψεις, αδέλφια, ενώ είμαι «ανοιχτός» και στις δικές σας αποψούλες: Στην τηλεόραση, λοιπόν, που κι εγώ προσπαθώ να υπηρετήσω άλλοτε επιτυχημένα και κάποιες φορές με παταγώδη αποτυχία, το 2022 (πρέπει να) ισχύουν τα εξής, πέραν οποιασδήποτε παρέκκλισης, ή αμφισβήτησης:

• Κανείς δε μπορεί να μεταφέρει κανενός τα λεγόμενα στον δημόσιο «τηλεοπτικό αέρα» (και μάλιστα, 2 φορές) χωρίς την έγκρισή του, ακόμη κι αν εκείνος ασχολείται με τον χώρο. Κάθε μέρα να έχω εκπομπή/ές, όποιος δημοσιεύσει την εικόνα, ή τη φωνή μου, χωρίς την άδειά μου (κάθε φορά ξεχωριστά) είναι υπόλογος. Για να μη σας πω, ότι χρειάζεται έγγραφη άδειά μου. Γιατί νομίζετε σταμάτησαν οι τηλεφωνικές φάρσες στα ραδιόφωνα και τα τυχαία γκάλοπ στους δρόμους; Ποιος κάθεται να μοιράζει υπεύθυνες δηλώσεις συναίνεσης προς υπογραφή και ποιός θ’αφήσει τη δουλειά του για να τις υπογράψει;
• Έστω ότι, υποθετικά, (που δεν προκύπτει απ’το δικό μου, «ρεπορτάζ») ο Νικηφόρος κάλεσε και τις κάμερες, εκτός από δημοσιογράφους και τελικά, αποφάσισε να μη μιλήσει. Δικαιούται – μαλακία του – αλλά δικαιούται.
• Όλοι ξέρουν πως, αν δε θες να μιλήσεις δημόσια την πρώτη φορά που σε πήραν τηλέφωνο, η μόνη λύση για να πειστείς, τελικά, είναι να σε «βρίσουν-καταθάψουν», μέχρι να το κάνεις την επόμενη. Το ονομάζω «τηλεοπτικό σωφρονισμό» – με τις υγείες μας.
• Ο Νικηφόρος χαιρέτισε ευγενικά την κάμερα της εκπομπής (αυτό φαίνεται ξεκάθαρα) και μετά, γευμάτισε με τους προσκεκλημένους του, ενώ κάλεσε και τους δημοσιογράφους που ήρθαν για «πέσιμο», χωρίς τις κάμερές τους να προσφάγουν (νομίζω αυτό το ρήμα έχει να χρησιμοποιηθεί γραπτά απ’τους καιρούς της Παλαιάς Διαθήκης).

Στεναχωρήθηκα, ρε γαμώτο. Προς Θεού, μακριά από μένα οποιουδήποτε είδους κριτική για την κριτική, ή «δικαστική απόφαση του καναπέ». Όμως όλο αυτό, ως τηλεόραση του 2022 με απογοήτευσε. Έχω κάνει κι εγώ μαλακίες, δε λέω, αλλά τόσα ήξερα και τόσα έκανα – άσε που δεν ήταν 2022… Και τότε, αδέλφια μου, είδα το φως:

Και Εγένετο Φως…

Δυο συνεντεύξεις, καπάκι στο «Στούντιο 4», του Μάκη Τσέλιου και της Τόνιας Σωτηροπούλου με ταξίδεψαν, με γαλήνεψαν και καθάρισαν τα μάτια και τ’αυτιά μου. Ρε, αδέλφια, έχω πει και έχω γράψει πως ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος και η Νάνσυ Ζαμπέτογλου με αδίκησαν στο παρελθόν με αποτέλεσμα να τους βλέπω με πικρία. Ε, τι μαγικό να τα ξεχνάς όλα μόνο και μόνο για το ταλέντο και το μεράκι αυτών των ανθρώπων στη δουλειά που κάνουν – αυτή είναι η μαγεία της καλής τηλεόρασης: Τα «βρήκαμε», χωρίς καν να μιλήσουμε. Οι συνεντεύξεις των παιδιών μου έδειξαν ότι γίνεται και έτσι η δουλειά μας, μου έδωσαν ελπίδα και μ’έκαναν να κατεβάσω τα χέρια απ’το κεφάλι. Θανάση και Νάνσυ, σας ευχαριστώ.

Κουιζάρα

Και φύγαμε για την κουιζάρα μας

Ποιος πανελίστας βρίζει την εκπομπή που συμμετέχει και εκθειάζει την απέναντι; Μπερδεμένος…

Μη-Επίλογος

Θα κλείσω με το γνωστό στο χώρο και ως «τομάρι» που για πρώτη φορά στη ζωή του έγραψε κάτι για μένα που αληθεύει (μπράβο τομάρι, σ’το δίνω). Δεν άντεξε, βέβαια και το διάνθισε με ένα μάτσο παπατζιλίκια που έβγαλε απ’το μυαλό του, γιατί αυτό που ισχύει δε «φτούραγε» ως θέμα. Δυστυχώς, ούτε τώρα θα καταφέρει να πάρει φράγκο από μένα. Ας αρκεστεί στα αφεντικά που δεν έχουν καταλάβει το «παραμάγαζο» που έχει στήσει στην πλάτη τους (γιατί εκείνος που το κατάλαβε, τον έδιωξε).

Συγγνώμη που εκμεταλλεύτηκα λίγες γραμμές απ’την επικοινωνία μας για να πω τα «δικά μου», αδέλφια μου. Ξέρω, δεν το συνηθίζω, αλλά «πολεμάω» μόνος μου (όσο κι αν σας έχω δίπλα μου – το ξέρω και το εκτιμώ) και καμιά φορά με πνίγει το δίκιο. Δε βαριέσαι… Προχωράμε, όπως πάντα, με τραγουδάρα από live Αντύπαρου «Πωλείται Όπως Είναι, Επιπλωμένο» και ραντεβού την Τετάρτη στα #Reminders μας, αδέλφια. Προσοχή: Εδώ τραγουδάμε Ψι-Θυ-Ρι-Στά…