Η Μποφίλιου, η Μπακοδήμου, η Χατζηπαντελής, ο Αυτιάς και ο ΣΚΑΪ

Εγώ αυτόν το σαματά με τη Νατάσσα Μποφίλιου, χαζό πείτε με, δεν τον έχω καταλάβει. Οι αριστεροί δε μπορούν να πάνε στο Λονδίνο; Οι δεξιοί στην κομμουνιστική Κίνα, ή στην Κούβα του μακαρίτη του Φιντέλ; Ρολεξάρα δε φλέξαρε τις προάλλες ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας; Απαγορεύεται να τρολάρουμε; Ή μήπως δε μπορούμε να ντυνόμαστε, όπως θέλουμε; Νομίζω ότι ψάχνουμε λόγους να τσακωνόμαστε, αδέλφια…

Η Μποφίλιου είναι εμφανισιακά εντυπωσιακή είναι και φωνάρα – αυτά ισχύουν και δεν αμφισβητούνται. Αν «πονάνε», σίγουρα δε φταίει η Νατάσσα. Σ’αυτό που «φταίει» είναι ενδεχομένως, η σθεναρή έκφραση των αριστερών πεποιθήσεών της, πολλές φορές ακόμη και με τρόπο που να προκαλεί το σχόλιο, μπορεί και το τρολάρισμα (π.χ. «Ψάχνω ηγέτη να βγω μαζί του στο βουνό»). Προσοχή: Δε «φταίει» για τις απόψεις της, προς Θεού – και μαγκιά της να τις εκφράζει δημόσια. Εφόσον όμως, τις «μπλέκει» με την τέχνη της φλερτάροντας με τη «στράτευση» και με τόσα κότσια τις βροντοφωνάζει, θα περιμένει και τον, αντίλογο-κριτική στα ίδια «ντεσιμπέλ». Τι; Όχι;

Νομίζω λοιπόν, ότι ο πυρήνας της «μανούρας» δεν αφορά το ταξίδι στο Λονδίνο. Το βασικό επιχείρημα έχει να κάνει με την απόσταση λόγου/εικόνας της «Νατάσσας έως το Λονδίνο» και στις αναρτήσεις της ίδιας «Νατάσσας από αυτό». Απ’τη μια, σου λέει, αντι-ιμπεριαλισμός και τροτσκισμός κι απ’την άλλη, εμπορικό σουλάτσο στη «Γηραιά Αλβιώνα των Κατακτητών» με ρούχα που δεν απευθύνονται σε προλετάριους, βάσει κόστους – για να μην πω ότι η εργατική τάξη χρησιμοποιείται για την κατασκευή τους και φανώ λαϊκιστής. Άρα, δεν είν’το πρόβλημα σε όσα είπε, η κοπέλα, αλλά ότι φαίνεται να τα «γυρνάει» αυτή τη μία φορά για τη φίλη της και την ελληνική εταιρεία αυτής.

Σιγά τ’αυγά, θ’απαντήσω εγώ. Δεν πιστεύω στις ταμπέλες που καθορίζουν από τις ιδέες, μέχρι το φαΐ που θα φάει ο εκφραστής τους. Βασικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καν τέτοιες ταμπέλες στην Ελλάδα του 2023 – και καλά κάνουν. Κάποιον τόσο φανατικό που να υποτάσσει τις επιθυμίες, τα θέλω και (γιατί όχι) το συμφέρον του σε μια ιδεολογία, θρησκεία, ομάδα, ή κίνημα δε γνωρίζω πλέον – άσε που συμφωνώ. «Δηλαδή, δεν πιστεύεις στη συνέπεια λόγου και πράξεων;» Θα με ρωτούσατε, αν με είχατε απέναντί σας… Με το χέρι στην καρδιά; Θα ήθελα να συμβαίνει, αλλά δεν το διακρίνω πουθενά γύρω μου. Συνεπώς, δεν το κρίνω. Το δέχομαι όπως είναι, για να μη στεναχωριέμαι.

Καταλήγοντας… Δεν έχει δικαίωμα ένας αριστερός να βγάζει λεφτά; Υπάρχει πλαφόν τιμής στα ρούχα που επιτρέπουμε να διαφημίζει η Νατάσσα – ακόμη κι αν είναι ελληνικής εταιρείας; Μήπως να μη διαφημίζει καν, γιατί είναι καπιταλιστικό συνήθειο που προάγει τον καταναλωτισμό προς όφελος του κεφαλαίου; Υπερβολές, αδέλφια. Μια χαρά μπορείς να πιστεύεις σε ό,τι θες και στη ζωή σου να εφαρμόζεις όσο από αυτό σου επιτρέπουν οι συνθήκες. Υποκρισία; Όχι. Ρεαλισμός; Περισσότερο… Προτιμώ να εφαρμόζεις, όσο απ’την αποψούλα σου μπορείς, παρά να μην έχεις καθόλου… Εμπιστεύομαι περισσότερο τους ανθρώπους που διαλέγουν πλευρά, ή μέρος αυτής κι ας μην είναι σύμφωνη με τη δική μου.

Όλα είναι αποδεκτά, αδέλφια. Να μην κρίνουμε και να μη μαλώνουμε, γίνεται; Ένα μόνο είναι το επίφοβο: Η έλλειψη μέτρου. Θες να είσαι αριστερός, δεξιός, χριστιανός, ή βάζελος; Με γειά σου και χαρά σου. Θες και να το φωνάζεις; Μαγκιά σου. Όσο όμως φωνάζεις, θα σου φωνάζουν πίσω. Όσο φλεξάρεις, θα τρολάρεσαι. Όσο πιο απόλυτος είσαι, τόσο λιγότερο δικαίωμα θα έχεις στην κωλοτούμπα και εν τέλει, όσο πιο δυνατά υπερβάλεις το φως σου, τοσο τους πονηρεύεις για το ημίφως που ενδεχόμενα θες να κρύψεις. Καλά έκανε η Νατάσσα, λοιπόν – και που εκφράζει την ιδεολογία της και που πήγε στο Λονδίνο να διαφημίσει τα ρούχα της φίλης της. Καλά κάνουν όμως και όσοι (κόσμια, όμως) διαφωνούν κι εκφράζουν την αποψούλα τους για κάτι που ποσταρίστηκε δημόσια (αριστεροί και μη).

Καλά θα κάνω κι εγώ, όσο τσακωνόμαστε σα τους Γαλάτες να «κουμπώσω» κομματάρα για να ξεκινήσουμε τα σημερινά #Reminders. «Μη μου πάθεις τίποτα» απ’την Άννα Βίσση και τον Νίκο Καρβέλα. Δεν «κολλάει» πολύ μ’αυτά που λέγαμε, αλλά μ’αρέσει πολύ ο πρώτος στίχος: «Λερναία Ύδρα το αίσθημά μας…» Φύγαμε λοιπόν:

• ότι, αν η Σοφία Χατζηπαντελής μπλοκάρει κιόλας στο Insta (εκτός απ’το ανφόλο στην Καγιά) και τους υπόλοιπους κριτές του GNTM, ίσως και καναδυό στελέχη του Star θα δω #κατοτακατό τον τελικό του GNTM, όπου θα συναντηθούν. Αυτή δεν είναι κριτής, οι προσευχές όσων από τις προηγούμενες σεζόν απομακρύνθηκαν ενσαρκωμένες είναι…
• ότι έχει έρθει ο μισός (και παραπάνω) ΣΚΑΪ «τούμπα» τα τελευταία 2 χρόνια. Έπρεπε να «φύγουν» την Ντόρα Κουτροκόη για να θυμηθεί ο καθένας την περίπτωσή του; Κάλλιο αργά…
• ότι γνωστός αποψάκιας, όχι ως δημοσιογράφος, αλλά ως «τηλεοπτικός τηλεθεατής» βλέπει «φαντάσματα» να τον κατατρέχουν, όπως η παρουσιάστρια που έχει πρότυπο. Εμ βέβαια, αν έκανε κανα ρεπορτάζ θα ήταν σίγουρος για τον εαυτό του και δε θα τον ζώνανε τα φίδια από «δαίμονες» ανύπαρκτους.
• ότι το σωστό είναι «ΤΟ Madwalk», αλλά «ΤΑ Mad VMA». Καλή τύχη μ’αυτό…
• ότι η Μαρία Μπακοδήμου «τ’άκουσε»απ’την Ευρυδίκη Παπαδοπούλου που «τ’άκουσε» απ’τη Μπέτυ Μαγγίρα που «τ’άκουσε» πίσω, απ’την Ευριδίκη. Μύρισαν Χριστούγεννα στη Σόουπιτς #νοτ
• ότι για όλα αυτά που περνά φέτος, η στήλη απευθύνει αγωνιστικό χαιρετισμό στη Μαρία Μπακοδήμου. Μετά απ’αυτή τη σεζόν, νομίζω θα «αγιοποιηθεί», η Οσία Μαρία η Φαληρέα.
• ότι ο Γιώργος Αυτιάς θα κάνει εκπομπή και Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά ανήμερα. Θέλω να σας πω, ότι ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να επικαλεστεί την επιτυχία του και, όχι μόνο ν’αράξει τις γιορτές, αλλά ν’αφήσει το κανάλι να μας ενημερώσει για το πότε θα επιστρέψει. Αντί γι’αυτό, ο κος Αυτιάς δεν παίρνει καν μια μέρα ρεπό μετά το ζόρι της εκπομπής «Καλημέρα», τ’αξημέρωτα του ΣΚ. Οποιοσδήποτε άλλος θα «ρέπαρε» τη Δευτέρα, μπορεί και την Τρίτη, χωρίς να δώσει λογαριασμό και σε κανέναν. Όχι όμως… Ο Γιώργος Αυτιάς βρίσκεται τη Δευτέρα στις 07:00 στο γραφείο του, στον ΣΚΑΪ έχοντας τις κεραίες προσανατολισμένες σε μια κοινωνία που έχει ανάγκη από κάποιον να την «ακούσει», χωρίς να «την έχει ακούσει».
• ότι όποιος έχει δει Σάββατο βράδυ ταξιδιωτική εκπομπή Ευτύχη Μπλέτσα Vs Ταξιδιωτική εκπομπή Τάσου Δούση γέλαει σαρκαστικά με το δίλημμα Νατάσσα Μποφίλιου Vs Νατάσσα Μποφίλιου στο Λονδίνο.
• ότι ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος μου είπε το πιο χρήσιμα αντιπροσωπευτικό απόφθεγμα της εβδομάδας… Στο ντοκιμαντέρ «Madonna: Truth or Dare» του 1991 με ελληνική απόδοση τίτλου «Στο Κρεβάτι με τη Μαντόνα», ο Warren Beatty ανέφερε πως η – μια φορά κι έναν καιρό – θυελλώδης σχέση του «δε θέλει να ζει εκτός κάμερας, πολλώ δε μάλλον να μιλά. Δεν έχει να πει κάτι εκτός κάμερας…» Για ν’αναρωτηθεί ειρωνικά «Γιατί να μιλήσεις, άλλωστε, για οτιδήποτε, αν δεν υπάρχουν κάμερες;»
• ότι όλοι βλέπετε μουντιάλ – το καταλάβαμε.

Γυρίζουμε τις Πλάτες μας στο Μέλλον;

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές γίνονται επεισόδια στη μισή Ελλάδα με την άλλη μισή να είναι σε αναβρασμό. Δίκαια; Άδικα; Ξέρω μέχρι που φτάνει το «σεντόνι» αυτής της στήλης, ώστε να μην περισσεύουν «τα πόδια της», αδέλφια. Με λίγα λόγια, δεν περιμένετε από μένα να σας γράψω τι ισχύει – ο καθένας έχει την άποψή του και αυτό είναι το πιο υγιές. Μακάρι όμως, σε όσα μας απασχολούν στρέφοντας τον έναν εναντίον του άλλου να σταματήσουν να συμπεριλαμβάνονται τραγικές ιστορίες παιδιών. Παρατηρήστε το, λίγο: Τα λάθη αυτής της κοινωνίας που ανήκουμε όλοι, τις παθογένειες και τις καχεξίες καταλήγει να τις πληρώσει ένα παιδί. Ένα παιδί σκοτώνεται, κακοποιείται, ένα παιδί δολοφονείται, ή (ακόμη και) εκδίδεται. Να σας το γράψω όπως το σκέφτομαι; Τσακωθείτε όσο θέλετε στα πάνελ, στα Social Media και στους δρόμους, δε θα σας εμποδίσω. Τα παιδιά μπορείτε να τα φροντίσετε; Γιατί μια κοινωνία που «καταδιώκει» τους νέους της, είναι μια κοινωνία καταδικασμένη να επιζήσει τόσο, όσο διαρκεί το παρόν της. «Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» λοιπόν, για κλείσιμο των σημερινών #Reminders και μια ευχή να σταματήσει αυτό το κακό που μοιάζει να έχει στοχοποιήσει την όποια ελπίδα μας απέμεινε.