Κόστος εγκατάστασης 20.000 ευρώ, σπάνιες επισκέψεις του κτηνίατρου και το πριμ αυτόχθονων καθιστούν τη βουβαλοτροφία μία ελκυστική επένδυση
Έσοδα από το 3ο έτος 800 ευρώ ανά ζώο, κόστος εγκατάστασης 20.000 ευρώ και ιδανικό µέγεθος βιώσιµης εκτροφής τα 40 βουβάλια. Αυτά είναι µερικά από τα τεχνοοικονοµικά στοιχεία της εκτροφής, στην οποία πίστεψαν τα τρία αδέλφια Ιωάννης, Γιώργος και Τριαντάφυλλος Γιαντσίδης από τα Χρυσοχώραφα των Σερρών, που µαζί µε τον ξάδελφό τους Γιώργο, κράτησαν τη βουβαλοτροφία στην Ελλάδα. Όταν όλοι ακολουθούσαν την µόδα των σταβλισµένων ζώων, αυτοί στέναζαν οικονοµικά γιατί δεν έγιναν όπως λένε «µοντέρνοι». Με τη βοήθεια του καθηγητή Ανδρέα Γεωργούδη αναγνωρίστηκε ο Ελληνικός Νεροβούβαλος µπαίνοντας σε πρόγραµµα και έτσι κατάφεραν να αυξήσουν το κοπάδι τους.
Η επένδυση είναι ελκυστική. Συγκεκριμένα, το βουβαλινό γάλα πωλείται 1 ευρώ και 20 λεπτά από τον κτηνοτρόφο ενώ έχει διπλάσιο λίπος σς σχέση μς το αγελαδινό. Ιδανικό µέγεθος εκτροφής θεωρούνται τα 40 βουβάλια µε την αγορά τους να κοστολογείται σε 40.000 – 45.000 ευρώ και η κατασκευή των απαραίτητων υποδοµών σε 20.000 ευρώ. Η κύρια πηγή εσόδων ενός παραγωγού αυτής της τάξης µεγέθους είναι το κρέας. Στη διάρκεια των 15 ετών κάθε βουβαλοµητέρα θα πραγµατοποιήσει περίπου 10 γέννες (ένα µικρό κάθε 18 µήνες), δηλαδή 25 – 28 γεννήσεις ανά έτος.
Τα καταφέραμε αντάμα με λύκους και με δύο σαρδέλες στον ντορβά
Γεννηθήκανε σε οικογένεια βουβαλοτρόφων, που ήρθαν από την Ανατολική Θράκη στην περιοχή το 1922 στην ανταλλαγή του πληθυσµού, µε τα υπάρχοντά τους φορτωµένα σε κάρα που τα έσερναν βουβάλια, θυµάται ο Τριαντάφυλλος Γιαντσίδης, ο οποίος έχει φάρµα 30 στρµ. µε 800 βουβάλια στην Βυρώνεια.
«Εκεί βρήκαν χιλιάδες βουβάλια που υπήρχαν από την αρχαιότητα και επέλεξαν τον συγκεκριµένο υγρότοπο γιατί φάνταζε παράδεισος για τα ζώα. Το 1932 µε την εκτροπή της κοίτης του ποταµού Στρυµόνα και την κατασκευή του φράγµατος Λιθοτόπου σχηµατίστηκαν τα όρια της λίµνης, ώστε να εξυπηρετεί µε τα νερά της τον εύφορο κάµπο των Σερρών.
Τότε η ζωή κάθε οικογενειάρχη εξαρτιόνταν από τα βουβάλια του, γιατί εκτός από ζώα εργασίας στα χωράφια και µεταφορικά µέσα, τάιζαν µε το γάλα τους γενιές ολόκληρες. Λόγο της παχιάς του σύστασης είναι ιδανικό για την παρασκευή τυριού, µυτζήθρας και βουτύρου.
Όµως υπήρχε εκµετάλλευση από τους παλιούς εµπόρους που µας έπαιρναν το κρέας πάµφθηνα και το πουλούσαν ακριβά για µοσχάρι. Τα χτυπήµατα ήταν απανωτά την δεκαετία του ’70, µπήκαν τα τρακτέρ στα χωράφια, άρχισαν οι εισαγωγές των βελτιωµένων αγελάδων, καθώς οι γαλακτοβιοµηχανίες ζητούσαν ποσότητες και µε κακές αποφάσεις των κοινοτήτων ξεχερσωθήκαν τα βοσκοτόπια. Έτσι το βουβάλι µη έχοντας να φάει, έγινε ασύµφορο και αποδεκατίστηκε.
Όλοι ακολουθούσαν πια την µόδα των σταβλισµένων ζώων και για πολλά χρόνια στενάζαµε οικονοµικά γιατί δεν γίναµε και εµείς µοντέρνοι.
Η αρχή έγινε το 1997
Όµως ποτέ δεν το µετανιώσαµε, αφού αν δεν τα αγαπάς, δεν αποφασίζεις να τα έχεις. Μέχρι το 1993, όπου βγήκε από την Ε.Ε. ο νόµος για τις σπάνιες και αυτόχθονες φυλές και ήρθε στην οικογένειά µας ο καθηγητής Ανδρέας Γεωργούδης για να εκπονήσει την παραπάνω µελέτη. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια κατέγραφε και το 1997 αναγνωρίστηκε ο Ελληνικός Νεροβούβαλος µπαίνοντας έτσι και στο πρόγραµµα.
Έτσι µπορέσαµε να σηκώσουµε κεφάλι, ενώ παράλληλα ο κόσµος που έρχονταν να τον δει και να τον φωτογραφίσει, τον ζητούσε στις ταβέρνες της περιοχής. Άρχισαν τότε δειλά-δειλά τα πρώτα κρεοπωλεία, τα αδέρφια Μπόρα στην Λειβαδιά, ο Βασίλης Παπαδόπουλος στην Κερκίνη και το χασαπάκι του Αθανάσιου Κοκκώνα στην Ροδόπολη να τον βάζουν στις βιτρίνες τους και να τυποποιούν κρεατοσκευάσµατα, καβουρµά, λουκάνικο, καπνιστό κ.α.
Και από εκεί και πέρα οι βουβαλοτρόφοι αρχίσαµε να γινόµαστε πολλοί και µε χαρά να καλοσορίζουµε τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερους νέους.»
Μαζί µε λύκους και τσακάλια
Ζήσαµε χρόνια επικίνδυνα, βρεγµένοι κοιµόµασταν έξω και µε λύκους και τσακάλια περπατούσαµε αντάµα, µα ποτέ δεν φοβηθήκαµε τα αγρίµια που µας κρατούσαν παρέα. Και στερηµένα, µε δυό σαρδέλες αρµυρές στον ντορβά οληµερίς και νερό να πίνουµε από την λίµνη µαζί µε το κοπάδι θυµάται ο Ιωάννης Γιαντσίδης, ο οποίος έχει 11 στρµ. φάρµα µε 200 βουβάλια στα Χρυσοχώραφα.
Ο κ. Γιαντσίδης όντας παιδί κατά την βοσκή κόντεψε να πνιγεί τρεις φορές στον βάλτο και έτσι το δικό του παιδί ήθελε να µην ταλαιπωρηθεί, µα να µπει στο ∆ηµόσιο. Σήµερα ο γιός του Τρύφωνας µε σπουδές στην ∆ασοπονία είναι ο πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συνεταιρισµού Βουβαλοτρόφων Ελλάδας, που το διήµερο 24-25 Ιουνίου 2017 διοργανώνει το 1ο Festival ΧρυσοΒούβαλου Υγροτόπου Κερκίνης, µε συνδιοργανωτές τον Φορέα ∆ιαχείρησης της Λίµνης Κερκίνης, τους ∆ήµους Ηράκλειας και Σιντικής και το Εµπορικό Επιµελητήριο Σερρών, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίµων.
«Κρυφή λαχτάρα µου ήταν να περπατήσει στα χνάρια των προγόνων µας, όπως πατώ και γω δεκαετίες τώρα, αλλά να βελτιώσει το επάγγελµά µας. Σήµερα µπορώ να το απολαύσω, καθώς τα µηχανήµατα, η τεχνολογία και τα βοσκοτόπια το διευκόλυναν, αν και η δουλειά συνεχίζει να είναι καθηµερινή χωρίς αργίες, απεργίες και διακοπές. Από τις 6.30 στην φάρµα αρµέγουµε από 1 έως 5 κιλά γάλα το ζώο, ανάλογα µε την ζήτηση. Ταΐζουµε καλαµπόκι, κριθάρι, σόργο, που τα καλλιεργούµε στα δικά µας χωράφια. Κατόπιν στην λίµνη για βοσκή από όπου γυρνάµε το βράδυ στις 8.»
Καµαρώνει η 4η γενιά
Καµαρώνουµε που είµαστε η 4η γενιά στην Βουβαλοτροφία και συνεχίζουµε µε τα εγγόνια µας, όµως τα 3 χρόνια που δεν πληρωθήκαµε από το πρόγραµµα δεν µας αφήνουν ούτε επενδύσεις να κάνουµε στις µονάδες µας, ούτε να είµαστε καλοί νοικοκύρηδες, τονίζει ο Γιώργος Γιαντσίδης, ο οποίος έχει φάρµα 18 στρµ. µε 200 βουβάλια. «Η κοινωνική µας ζωή εξαρτάρται από τα βουβάλια, καθώς δεν µπορώ να τα σταβλίσω πιο νωρίς και να φύγω. Όµως η χαρά και η ελευθερία που µου δίνει το περπάτηµα δίπλα τους στην καταπράσινη λίµνη, δεν θα το άλλαζα µε κανένα οχτάωρο σε γραφείο».
ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΓΙΑΝΤΣΙΔΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΥΣΟΧΩΡΑΦΑ
Τα αδέλφια Ιωάννης, Γιώργος και Τριαντάφυλλος Γιαντσίδης του Τρύφωνα και της Μαρίας, γεννηµένοι το 1944, το ’45 και το ’49 αντίστοιχα στα Χρυσοχώραφα του Νοµού Σερρών. Μαζί µε τον ξάδερφό τους Γιώργο Γιαντσίδη του Τριαντάφυλλου κράτησαν τα βουβάλια στην Ελλάδα και το Σάββατο 24 Ιουνίου 2017, στα πλαίσια του 1ου Festival ΧρυσοΒούβαλου Υγροτόπου Κερκίνης βραβεύονται από τον Κτηνοτροφικό Συνεταιρισµό Βουβαλοτρόφων Ελλάδας.
Καλό το πριμ αλλά θέλει και σχέδιο
Μέσω του Μέτρου προστασίας των αυτόχθονων φυλών των Προγραµµάτων, θα δωθεί ενίσχυση ίση µε 312-325 ευρώ ανά θηλυκό ενήλικο ζώο µεγαλύτερο των 24 µηνών
Η ανάπτυξη της βουβαλοτροφίας όµως πρέπει να στοχεύει στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας ανεξάρτητα από το εάν τα εισοδήµατα ενισχύονται µέσω επιδοτήσεων υπογραµµίζει ο υπεύθυνος για τον Ελληνικό Νεροβούβαλο στο Κέντρο Γενετικής Βελτίωσης Νέας Μεσηµβρίας Θεσσαλονίκης ∆ρ. ∆ηµήτριος Ρουστέµης. Οι προοπτικές στον τοµέα της Ελληνικής Βουβαλοτροφίας, σύµφωνα µε τον κ. Ρουστέµη ενισχύονται µε:
- Σχεδιασµό χρήσεων γης, κοινοτικό πλαίσιο αξιοποίησης των εκτάσεων, επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, κατάρτιση σχεδίων βόσκησης.
- Γενετική βελτίωση που θα καταστήσει συµφέρουσα τη συστηµατική παραγωγή του γάλακτος. Αυτό βέβαια συνεπάγεται αυξηµένες ανάγκες σε διατροφή άρα και σε κεφάλαιο, που θα αλλοιώσει σε µικρό βαθµό την εκτατική µορφή εκτροφής σήµερα.
- Πιστοποίηση προέλευσης ζώων και προϊόντων και αυστηροποίηση των ελέγχων.
- Συστηµατική και συλλογική προβολή των πλεονεκτηµάτων των παραγόµενων προϊόντων κυρίως των γαλακτοκοµικών.
- Συνδυασµός µε άλλες δραστηριότητες π.χ. πολυλειτουργικά αγροκτήµατα.
- Συστήµατα ιχνηλασιµότητας του κρέατος και του γάλακτος.
- Ειδικό σήµα που θα συνοδεύει το προϊόν µέχρι το κατάστηµα πώλησης.
Discussion about this post