Ε, ναι, λοιπόν. Υπάρχουν και κάποιοι (καλλιτέχνες) που δεν σπεύδουν, επιπόλαια, να μοιραστούν μόνον τα σκοτάδια τους. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που ακόμη κι ύστερα από δύο χρόνια κλεισούρας (ξέρετε, η πανδημία), ανοίγουν πόρτες και παράθυρα, όταν «θεωρούν ότι έχουν κάτι φωτεινό να μοιραστούν».
Όπως η Ελένη Ράντου. Που έχει κάτι πολύ φωτεινό, όσο κι αν κάποτε έχει την πικρή επίγευση της βιωμένης… ζωής, με τα σκαμπανεβάσματά της, να μοιραστεί μαζί μας. Και αυτό είναι «Το πάρτυ της ζωής μου», που έγραψε η ίδια και σκηνοθετεί ο Ανέστης Αζάς, στο Θέατρο Διάνα (προγραμματισμένη πρεμιέρα: 4 Νοεμβρίου 2022). Με τη μουσική και όχι μόνον συμμετοχή των δραστήριων παιδιών δύο εμβληματικών μορφών της ελληνικής κιθάρας: του Βαγγέλη Μπουντούνη και της Μάρως Ραζή.
Μιλάμε για τους ξεσηκωτικούς και πρωτότυπους String Demons, ή αλλιώς τη βιολονίστα Λυδία Μπουντούνη και τον αδελφό της, βιολοντσελίστα Κωνσταντίνο Μπουντούνη. Που όχι μόνον θα γράψουν και θα ερμηνεύσουν μουσική στο «Πάρτυ» της Ελένης Ράντου, αλλά θα παίζουν κιόλας. Αυτά τα δύο χρόνια σιωπής της Ελένης Ράντου είναι σαν να γίνονται σήμερα χείμαρρος. Μια κουβέντα μου και πλημμυρίζει το… πεδίο με σκέψεις της, ιστορίες, στοιχήματα κι οράματα, φαντασία, χιούμορ και γλύκα. Κυρίως το τελευταίο. Και ήταν σαν να πιάνει το νήμα μας από την αρχή, ύστερα από αυτά τα δύο χρόνια. Βάλσαμο.
Τα cookies βοηθούν ανώνυμα στην εύρυθμη λειτουργία της σελίδας μας. Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μας συμφωνείτε στη χρήση τους από εμάς. Πολιτική Απορρήτου - Cookies.
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply. Συμφωνώ
Discussion about this post